Colin Stetson x Ildikó Enyedi
My Fear in My Arms
Colin Stetson
Bassaxofonist Colin Stetson is zo’n virtuoos met zijn instrument dat hij op zijn eentje brengt waar anders drie, vier saxofonisten voor nodig zijn. Zijn optredens zijn adembenemend, maar daar heeft hij zelf weinig last van: door een speciale ademtechniek slaagt hij erin om ononderbroken lucht in zijn sax te blazen. De op 3 maart 1975 in Ann Arbor, Michigan geboren Stetson raakte gefascineerd door de saxofoon toen hij de Australische new wave-band Men at Work bezig zag. Na een ferme opleiding trok hij naar San Francisco in de hoop er Tom Waits te ontmoeten. Na anderhalf jaar begon hij te toeren met Arcade Fire en Bon Iver, wat leidde ook tot samenwerkingen met onder meer Lou Reed, Sinead O’Connor, Feist en Animal Collective. Zijn eerste solo-album New History Warfare Vol. 1 werd laaiend ontvangen en kreeg nog een Vol. 2 en 3.
Omdat sommige cineasten zijn muziek af en toe wilden gebruiken, kreeg Stetson zin om zelf filmmuziek te componeren. Hij kreeg de kans om mee te werken aan De rouille et d’os en 12 Years a Slave maar zijn eerste score was voor Blue Caprice van Alexandre Moors uit 2013. Zijn meest recente werk is tevens zijn beste en dat begon in 2018 met Hereditary, een score die volgens een criticus het effect had van een lsd-trip. Met zijn verhalende muziek vertrekt hij van een instrument waarvan hij de klank door technische ingrepen veel lagen bezorgt. Daarna volgden nog Color Out of Space, Mayday, Among the Stars, Texas Chainsaw Massacre en The Menu. Toch wil Stetson niet in de horrorhoek worden geduwd, hij houdt het bij donkere sciencefiction.
Ildikó Enyedi
De Hongaarse cineast Ildikó Enyedi (geboren in Budapest op 15 november 1955) heeft tot dusver twee filmlevens gekend. Ze nam in 1989 een blitzstart met haar debuutfilm My 20th Century die in Cannes met de Camera d’Or werd bekroond. Na nog een paar films bleef het 18 jaar stil tot ze in 2017 haar On Body and Soul op de Berlinale voorstelde en er prompt met de Gouden Beer werd bekroond. Sindsdien is ze opnieuw zonder onderbreking aan de slag.
Ildikó Enyedi studeerde economie vooraleer in 1980 filmstudies aan te vatten aan de Drama en Film Academy in Budapest. Die zette ze verder in Montpellier. Nadien was ze actief in de plastische kunst en werd ze lid van de onafhankelijke Balázs Béla Stúdió. Na My 20th Century, een impressie van een eeuw verworvenheden en tekortkomingen, begon ze les te geven aan de universiteit waar ze afstudeerde. In 1994 werd haar tweede film Magic Hunter vertoond in Venetië, wat ook het geval was voor haar Tamas and Juli in 1997. Ze werkte ook aan de serie Terapia voor HBO Europe. Haar On Body and Soul, waarin een man en een vrouw elkaar eerst in een droom ontmoeten en daarna in de realiteit, verraste iedereen en haar volgende film, The Story of My Wife, waarin een zeeman zich voorneemt te trouwen met de eerste vrouw die zijn kroeg binnenstapt, was opnieuw goed voor een plaats in Cannes. Anno 2023 werkt Enyedi aan de productie van Silent Friend, een film die zich afspeelt in Marburg en drie verhalen vertelt die een eeuw omspannen en gelinkt zijn aan een boom. Een gelaagd verhaal zoals we dat bij Enyedi gewoon zijn.