Daniel Pemberton x Paul Schrader
Deze film is nog niet beschikbaar.
Daniel Pemberton
Als tiener experimenteerde de op 3 november 1977 in Engeland geboren Daniel Pemberton in zijn slaapkamer met muziek aan de hand van zijn 4-trackkeyboard. Dat resulteerde in een album met Bedroom als toepasselijke naam. Toen een regisseur de plaat beluisterde kreeg de zestienjarige Pemberton prompt het aanbod om muziek te componeren voor een tv-documentaire: het begin van een muzikale rollercoaster. Zijn eerste filmscore was voor The Awakening van Nick Murphy en toen Ridley Scott de soundtrack hoorde, engageerde hij Pemberton voor zijn film The Counselor. Sindsdien schreef hij de filmmuziek voor onder meer The Man from U.N.C.L.E., Steve Jobs, Molly’s Game, All the Money in the World, Ocean’s 8, Birds of Prey, The Trial of the Chicago 7, en Spider-Man Into en Across the Spider-Verse. Zijn tv-werk - voor kookprogramma’s over documentaires tot series - is even immens als divers en hij drukte ook zijn muzikale stempel op computerspellen als LittleBigPlanet en Knights and Bikes.
Bij Daniel Pemberton is iedere score uniek en als zelfstandige klankwereld onlosmakelijk verbonden met een bepaalde film. Experimenten schuwt hij niet. In de eerste Spider-Man laat hij zijn op plaat gezette score scratchen en het resultaat verwerkt hij in de definitieve geluidsband. Vernieuwen maakt deel uit van zijn DNA, maar tussen de vele elektronica is er nog plaats voor een streepje Debussy of Bach. De muziek voor Michael Manns Ferrari componeerde hij, Ferrari-gewijs, op één week. Daniel Pemberton werd in 2014 Discovery of the Year en Composer of the Year 2021 op de World Soundtrack Awards.
Paul Schrader
Cinema is des duivels. Dat kreeg de op 22 juli 1946 in Grand Rapids, Michigan), geboren Paul Schrader voortdurend te horen van zijn Calvinistische ouders. Met als gevolg dat hij zijn eerste film, The Nutty Professor, slechts zag toen hij achttien werd. Ondanks de tegenvallende kennismaking met het medium, groeide Paul Schrader uit tot een icoon, niet enkel als filmregisseur, maar ook als scenarist. Hij begon zijn filmcarrière als criticus en slaagde erin om een scenario, The Yakuza, voor veel geld te verkopen. Zijn volgende door Martin Scorsese verfilmde script Taxi Driver katapulteerde hem naar de top en stelde hem in staat zijn eerste film, Blue Collar, te draaien.
Samen met Steven Spielberg, Brian De Palma, Martin Scorsese en George Lucas wordt hij tot de club van de Movie Brats gerekend. Tot zijn beste werken horen titels als American Gigolo, Cat People, Mishima: A Life in Four Chapters, The Comfort of Strangers en meer recent het drieluik bestaande uit First Reformed, The Card Counter en Master Gardener. Als scenarist liet hij zich niet onbetuigd en hij schreef onder meer de scenario’s voor Scorsese-films als Raging Bull en The Last Temptation of Christ. Zijn filmobsessie schreef hij ook van zich af in boeken als Notes on Film Noir en Transcendental Style in Film: Ozu, Bresson Dreyer die nog altijd lezenswaardig blijven. Zijn filmpersonages zijn zeer gevarieerd qua persoonlijkheid en zijn meer dan enkel loners of losers. Het zijn veelal mensen die kampen met existentiële levensvragen, gebukt gaan onder schuldgevoelens of zoeken naar verlossing. Daardoor krijgen zijn beste films een authentieke, universele dimensie en blijft hij een der groten onder de levenden.