Patrick Doyle x Juanita Onzaga
Sanctuary
Patrick Doyle
“Ik heb altijd geweten dat ik muziek kon componeren,” zegt de op 6 april 1953 in het Schotse Uddingston geboren Patrick Doyle. Hij volgde een opleiding aan de Royal Scottish Academy of Music and Drama en schreef twaalf jaar lang muziek voor toneelproducties in Schotland en Engeland. Even dacht hij er nog aan om acteur te worden, maar alles veranderde toen regisseur Kenneth Branagh hem in 1989 vroeg de muziek te componeren voor zijn Henry V. Neofiet Patrick Doyle pakte het instinctmatig aan, steunend op het ritme en de muzikaliteit van de tekst van Shakespeare.
Na Henry V volgden nog veertien andere films van Branagh waaronder Much Ado About Nothing, Dead Again, Mary Shelley’s Frankenstein, Hamlet, Sleuth, Thor, Murder on the Orient Express, Death on the Nile. Een reeks die de veelzijdigheid van Doyle’s werk onderstreept. Daarbij komen nog de animatiefilm Brave, Gosford Park, Une femme française, Indochine, Carlito’s Way, Rise of the Planet of the Apes en Harry Potter and the Goblet of Fire. Bij deze laatste gaf hij de John Williams’ thema’s een donker randje. Naast filmmuziek componeerde Patrick Doyle songs, werken voor orkest en balletmuziek. Hij schreef recent ook op vraag van het Britse Hof de “King Charles III Coronation March". Patrick Doyle is een meester in het verwerken van melodie en drama in zijn muziek die net als hij van veel vitaliteit getuigt. In 2002 was hij componist van het jaar op de World Soundtrack Awards voor Gosford Park en in 2015 kreeg hij in Gent ook een Lifetime Achievement Award.
Juanita Onzaga
Met The Jungle Knows You Better Than You Do, haar afstudeerproject aan de LUCA School of Arts, won Juanita Onzaga niet alleen een VAF Wildcard, maar ook de juryprijs voor beste korte film in de Generation-sectie op de Berlinale van 2017. Ze werd in 1991 geboren in Colombia en studeerde in Brussel, waar ze ook woont, maar die plek nog steeds afwisselt met Bogotá en Mexico. In The Jungle Knows You Better Than You Do zette ze de toon, sfeer en aanpak die in al haar korte films terugkomt: een mix van fictie en non-fictie, waarbij ze het belang van mystiek, geheugen, dood en verbeelding raakt en poëtische verhalen creëert die verschillende manieren van het waarnemen van de werkelijkheid binnen sterke politieke contexten weerspiegelen.
Dat bewijst ze met Our Song To War, dat in Cannes in première ging en op de longlist voor de Oscars stond, waarin ze afreist naar het Colombiaanse dorpje Bojayá, waar oorlogsgruwelen plaatsvonden en waar nu de geesten van de doden rondwaren. Futurisme en sciencefiction krijgen een plaats in Tomorrow is a Water Palace, waarin Sybille als laatste mijmert op een planeet zonder water. Naast Cannes en Berlijn kan Onzaga nu ook Venetië aan haar palmares toevoegen. Daar werd haar Floating with Spirits gepresenteerd in de immersieve competitie. Een VR-experiment waarin twee meisjes zich voorbereiden op de Dag van de Doden. Onzaga blijft dus innoveren en voortbouwen op haar tientallen bekroonde, unieke werelden vol mystiek en vol poëzie, waarin het onzichtbare de fysieke wereld aanvult en meer antwoorden en betekenissen geeft.
