Quatre aventures de Reinette et Mirabelle (Four Adventures of Reinette and Mirabelle)

Zoals de titel al aanduidt gaat het hier om vier verschillende episoden die met elkaar verbonden worden door de meisjes Reinette en Mirabelle. In het eerste avontuur, L'Heure bleue, ontmoeten zij elkaar. Mirabelle is op het buitenverblijf van haar ouders. In het dorp ontmoet zij Reinette. Reinette toont haar de charmes van het platteland. Zo zullen zij samen ‘l’heure bleue’ beleven, het moment dat aan de dageraad voorafgaat, een moment van stilte na de geluiden van de nacht en voor de geluiden van de dag. In episode twee, Le Garçon de Café, is Reinette bij Mirabelle. Zij spreken op een dag af in een café op Montparnasse. Reinette komt als eerste aan en geraakt in dispuut met de kelner, die voorwendt dat hij geen kleingeld heeft om haar terug te geven. In Le mendiant, la cleptomane, l’arnaqueuse blijkt dat Reinette aan iedereen wat geeft, terwijl Mirabelle alleen aan hen die zij sympathiek vindt geeft. Op een keer helpt Mirabelle een kleptomaan. Reinette is verontwaardigd. In het laatste filmpje, La Vente du Tableau verwijt Mirabelle Reinette dat ze teveel praat. Reinette beweert dat zij een hele dag zonder spreken kan doorbrengen. Ze heeft dat vroeger, toen ze nog klein was, nog gedaan. Mirabelle gaat de weddenschap aan.

Rohmer heeft hier weliswaar geen 'comèdie et proverbe' gemaakt, maar gezien de hoofdpersonages liggen deze avonturen' zeer dicht bij de 'comédie'-films. Het gaat hem hier om een contrasteren van twee personages in zeer alledaagse situaties, waarbij het accent meer ligt op Reinette, die van op het platteland komt en in de grootstad talloze van haar vooropstellingen in vraag gesteld ziet. Zoals steeds is ook deze film eenvoudig, beheerst , smaakvol en doordrongen van een frisse en levensechte humor. Heel knap is Rohmer waar hij de twee meisjes laat ruziën naar aanleiding van Mirabelles hulp aan de kleptomaan. Rohmer werkt met vaker terugkerende procédés . Zo is zijn eerste episode, L'heure bleue, gebaseerd op de ervaring van een van de actrices (een inspiratiebron die hij al eerder aansprak). Het bewijst tevens dat Rohmers wereld zeer dicht bij de belevingswereld van de jonge vrouw ligt, wat dan weer zou kunnen verklaren waarom Rohmers jonge actrices nauwelijks lijken te acteren. De films zijn geen afspiegeling van het leven, zij ZIJN het leven zelf. (wp)