Ahed's Knee (Ha'berech)

Na een succes op het festival van Berlijn probeert een Israëlische regisseur een nieuwe film op te zetten. Neen, Nadav Lapid, die in 2019 de Gouden Beer won met Synonymes, heeft met Ahed's Knee geen autobiografische fictie bedacht. Het is meer een spiegelpaleis waarin niet alles is wat het op het eerste gezicht lijkt. En zelfs niet op het tweede: van de titel (een verwijzing Éric Rohmers Le genou de Claire, of niet?) tot de regisseur genaamd Y, wiens werk lijkt op dat van Lapid (of niet?). Maar zelf wat als waarheid geponeerd wordt, blijkt in de mond van Y soms verdichting. Wat nog sterker dan in Lapids vorige films onmiskenbaar bovendrijft in het raadselachtige Ahed's Knee - met ook een buitenissige en dito gefilmde romance in Wadi Araba - is de knagende desillusie over het lot van zijn vaderland. A country he’d love to hate.