Alsino y el condor (Alsino and the Condor)

MIGUEL LITIIN
MIGUEL LITTIN is in Europa beroemd geworden met zijn LA TIERRA PROMETIDA waardoor hij zo een beetje het officieuze statuut kreeg van filmambassadeur van het Chili van Allende. Na de coup trok hij in ballingschap naar Mexico waar hij ACTAS DE MARUSIA en EL RECORSO DEL METODO maakte. Nadien draaide hij ook nog in Spanje LA VIUDA DEL MONTIEL met Geraldine Chaplin.

Alsino e El Condor
ALSINO E EL CONDOR kondigt zich aan als de eerste Nicaraguaanse film en wordt ook wel in sommige kringen wel afgedaan als de eerste "sandinistische" film. In feite gaat het om een multinationale koproduktie die opgenomen is in Nicaragua onder de algemene supervisie van de Chileense in ballingschap levende kineast Miguel Littin.

Het verhaal is dat van het Jongetje Alsino. Alsino is een jongetje die alle gruwels van de oorlog meemaakt. Het is natuurlijk een burgeroorlog met aan de ene kant zij die vechten voor hun rechten en hun land en aan de andere kant zij die de anderen - terroristen in hun ogen - op hun manier bekampen: met ontvoeringen en folteringen. Alsino is ook een jongetje die er van droomt te kunnen doen zoals de vogels: vliegen! Om zijn pogingen kracht bij te zetten kruipt hij in een boom. Maar hij valt en breekt zijn ruggegraat. Zo komt het dat de kleine Alsino een bult heeft. Op het einde van de film zien we Alsino opstaan en ook naar het geweer grijpen : "Nu heet ik Miguel" roept hij uit. Alsino is nu volwassen geworden en trekt ook ten strijde...

Zoals heel vaak bij multinationale produkties te vrezen valt, is deze film helemaal geen heterokliet samenraapsel van verschillende kontributies. Integendeel: men voelt aan deze film dat de betrokken landen - en dat zijn er veel: Cuba, Mexico, Nicaragua, Costa Rica plus de Chileense regisseur - allemaal tot dezelfde kulturele en etnologische familie behoren. En in dit geval ook tot dezelfde ideologische strekking. Want ALSINO E EL CONDOR is een politiek geëngageerde film. Maar dat is niet nieuw, en zeker niet voor Littin, die in de tijd van Allende zijn lauweren op dat vlak reeds verdiende. De hele film draagt trouwens duidelijk de stempel mee van Littin wat wil zeggen dat de vormgeving zeer fraai, zelfs een beetje barokachtig aandoet. Ook heeft Littin zijn film zeer lyrisch opgevat en men mag dus niet verwonderd zijn wanneer realisme en symboliek door elkaar gemengd worden. Net als men kan zeggen van zijn vorige films, mag dus gesteld worden dat ALSINO E EL CONDOR ook een strijdfilm is, maar dan vol beweging en met zin voor de estetische kant want, welke zin heeft het een boodschap te willen geven in een film als ie niet meeslepend is. Voor de laatste Oscaruitreiking had ALSINO een nominatie gekregen als "beste buitenlandse film'', Om heel begrijpelijke redenen is de film deze eer niet te beurt gevallen. Voor het Amerika van Reagan is het inderdaad nog te vroeg om de socialistische beweging van Latijns-Amerika te rekupereren.
(vrij naar "Le Monde" van 29 sept. 82 en "The Village Voice'' van 10 mei 83)