Amagleba (Living Legends)

Deze film, die eigenlijk de titel ‘Opstand’ draagt, dateert van 1977 maar werd pas vorig jaar voor het eerst publiek vertoond op het Festival van Moskou. Het is dus een van de talloze dank zij glasnost vrijgekomen films. De reden waarom hij destijds van de projectoren werd weggehouden is niet ver te zoeken: het is een film over het Georgisch nationalisme. Hij is tevens een voorbeeld van Nodar Managadzes picturaal talent en de schoonheid van Georgië.
Amagleba is een 'kleine' film van een verbluffende schoonheid die wat traag op gang komt maar je gaandeweg meesleept in de schoonheid van zijn landschappen en mensen. De film werd opgedragen aan 'de onbekende helden die stierven voor hun land' en ademt een zeker fatalisme uit in het begin. Er wordt verteld over vier mannen: een steenhouwer, Nazkida die aan het werk is voor een in aanbouw zijnde kerk, monnik Beka die de wanden van het klooster beschildert, een jonge edelman die op zoek is naar de vrouw van zijn dromen en een eenvoudige landbouwer in zijn strijd om zijn kinderen eten te verschaffen. Zij worden alle vier onder de wapenen geroepen om hun vaderland te verdedigen. Levende legenden munt uit in sprookjesachtige opnamen van het Georgische landschap, wat de film een traag ritme geeft (maar dat hebben deze films bijna allemaal) maar wat de film ook een sterke poëtische kracht geeft. De eenvoud van de mensen in beeld en hun vergroeidheid met het land wordt in geen enkele andere cinema dan de Georgische zo overtuigend en ontroerend vastgelegd. Net zoals de films van Paradjanov, Aboeladze of Ajvazjan heeft deze film de kracht van een parabel die geen uitgesproken woorden nodig heeft om gedachten los te maken. (wp)