Archipiélago

De Chileense regisseur Pablo Perelman omschrijft zijn film als "een soort roadmovie', hoewel het grootste deel van de beweging in Archipielago zich afspeelt in de geest van de zogenaamde reiziger -een politieke dissident die op de vlucht is voor de politie na een illegale bijeenkomst in Santiago. Wanneer hij door de straten van de Chileense hoofdstad rijdt, verliest hij het bewustzijn en in zijn verbeelding neemt hij een totaal andere weg: "De weg tussen leven en dood", zegt Perelman.
De protagonist beeldt zich in dat hij zijn comfortabele leventje als een architect hervat. Al gauw echter worden de fantasieën meer metafysisch en voeren ze hem terug naar het verleden: hij ziet zichzelf als een missionaris die probeert de indianen op een archipel niet ver van de Chileense kust te bekeren. Geleidelijk aan wordt hij er zich van bewust dat zijn voorstellingen hem dichter en dichter bij de dood brengen, tot hij uiteindelijk opnieuw een scène beleeft tijdens de meeting waarbij de kogel van een politieman zijn hoofd raakte.
Perelman stelt dat wat hem interesseerde de idee was van het combineren van bepaalde Chileense mythen die hem altijd gefascineerd hebben met een verhaal uit het recente verleden van zijn land, toen "haast dagelijks dode lichamen in de straten werden gevonden".