Befrielsesbilleder (Images of Relief)

Met deze film van een uur behaalde Lars von Trier in 1983 zijn einddiploma aan de filmschool. Hij won er meteen een tweede prijs mee in München en werd dadelijk opgepikt door Channel Four. Volgens de kritiek was de film stilistisch schatplichtig aan Tarkovsky en de Russische school in zijn sober kleurgebruik en geraffineerde clair-obscurcontrasten. Dialoog is er nauwelijks en de muziek is een natuurlijk onderdeel van de visuele textuur. De handeling en ook het acteerwerk zijn zeer gestileerd en het verhaal wordt heel indirect verteld. Een Duitse officier slaagt er niet in zichzelf het leven te benemen in de bunker waar hij door het verzet werd opgesloten. Hij ontsnapt wel en zoekt onderdak bij een Deense vrouw, die hem belooft dat zij hem zal helpen: hij kan immers niet alle verantwoordelijkheid voor de misdaden van de nazi’s op zijn schouders nemen. In werkelijkheid levert zij hem uit aan het verzet nadat zij hem de ogen uitsteekt. Het verhaal wordt afgewisseld met archiefbeelden. Geloof het of niet, maar ook deze allereerste film veroorzaakte controverse. Dat lijkt dus de enige echte constante in het oeuvre van von Trier te zijn…