Blind

Frederick Wisemans serie Deaf and Blind werd gefinancierd door een subsidie van MacArthur. Elke film werd opgenomen in een andere school of op een ander opleidingsprogramma binnen het Alabama Institute for the Deaf and Blind. Blind toont ons de lessen en de dagelijkse routine van blinde leerlingen van vijf tot ongeveer achttien. De nadruk van de school ligt op zelfbehulpzaamheid en autonomie in de mate dat die mogelijk zijn, zodat de kinderen geleerd wordt hoe zij hun eigen leven kunnen leiden. Zo zien wij b.v. heel kleine kinderen die in staat zijn door de gangen van de school te lopen, de trappen te gebruiken, in de klas rond te lopen met een buitengewoon gevoel voor plaats en ruimte. We voelen nauwelijks enig medelijden met ze, maar veeleer bewondering.

Blind opent met een groep teenagers in rode vesten, een schoolband, die optreden op de plaatselijke renbaan. Zij worden toegesproken door de dominee die zegt dat Christus ons overvloed schenkt ondanks gebreken, dat wij dank zij de liefde van Jezus een rijke wereld om en in ons kunnen vinden. De kijker beseft dat de groep uit blinden bestaat. Een oorlogsveteraan zonder armen stelt hen voor aan het rechtstaand publiek dat later met bussen weer naar het Instituut wordt gevoerd. Zoals altijd bij Wiseman wordt ook hier geen narratieve commentaar gegeven. Hij verkiest zijn gebruikelijke ironische ambiguïteit. Het is zijn methode om de kijker betrokken te houden bij wat hij ziet, om mee te werken, in te vullen en te speculeren. Het Instituut is geïntegreerd en bestaat uit blanken en zwarten. Voor de kinderen bestaat er geen verschil en hun omgang zou racisten met schaamrood moeten vervullen. In de klas leren zij met geld omgaan, hoe munten herkend kunnen worden, hoe bankbiljetten herkenbaar worden. Anderen leren bakken. Voorts worden er algemene vakken onderwezen. In de turnzaal leren blinde jongens hun krachten meten in het worstelen met 'ziende' jongens van andere scholen. Blinde meisjes huppelen op de trampoline en leren ritmische dans. De film neemt ook een kijkje in de bureaucratie van het instituut. Alles gaat zijn gang, de mensen leven hun leven. Wie heeft er in deze film dan eigenlijk een commentaarstem nodig? (Hitch. in Variety, 1.7.1987)