Carmen Jones

Vertolkingen door zwarte akteurs op het Amerikaanse scherm worden duidelijk en meedogenloos ondergraven door een lange reeks van stereotiepe bijrollen. In 1954 konfronteerde Otto Premingers CARMEN JONES dit probleem door zwarten toe te laten personages uit te beelden die diepere gevoelens hadden en zich realistisch volwassen gedroegen. De ambities van de film werden echter, ondanks al zijn goede bedoelingen, gesaboteerd door een nadrukkelijk racisme. CARMEN JONES is een segregationistische film. Geen enkel niet-zwart gezicht verschijnt in de hele film. Door de blanke invloed van het scherm te verwijderen, hebben Preminger en Twentieth Century Fox de raciale spanningen vervangen in plaats van ze te konfronteren. De geheel zwarte kontekst van het verhaal ondermijnt een realistische voorstelling van de personages, terwijl de beperkingen van het Hollywood-melodrama die personages weer onderwerpen aan een racistische stereotypering. De onschuldige Cindy Lou, de zachtaardige maar mislopen Joe, en de onheil zaaiende deerne Carmen Jones, blijven twee-dimensionale types en de akteurs worden in toom gehouden door de beperkingen van de film. Op één uitzondering na. De prachtige Dorothy Dandridge als Carmen geeft aan de vertrouwde Hollywood-versie van het leven der zwarten zulk een originaliteit, dat zij er in slaagt boven alle beperkingen en konventies uit te stijgen. In de vijftiger jaren was Dorothy Dandridge een belangrijk actrice en een kulturele persoonlijkheid. Haar Carmen was de eerste zwarte hoofdrol die een Oscar-nominatie in de wacht sleepte (Grace Kelly won met THE COUNTRY GIRL). In 1957 had de blanke gemeenschap haar reeds zo goed aanvaard, dat zij de eerste zwarte vrouw werd die door een blanke man op het scherm mocht gekust worden (in Robert Rossens ISLAND IN THE SUN). (naar Scott M. Levine, Chicago 1979)

Dit was eigenlijk een fantasie, net als PORGY AND BESS. De geheel zwarte wereld vertoond in deze film bestaat niet, althans niet in de Verenigde Staten. Wij gebruikten de fantasie van de musical om iets over te brengen van de noden en verlangens van de zwarten. (Otto Preminger)