Cheb

Racisme is een universele plaag die net zo goed in het rijke Noorden als in het arme Zuiden welig tiert. Bekrompen angst voor alles wat van het vertrouwde leefpatroon afwijkt is van alle tijden en culturen. De islamitische cultuur ontsnapt daar niet aan integendeel: zij propageert systematisch een superioriteitsbeginsel. Bouchareb, een Algerijn die in Frankrijk geboren werd, weet van meepraten als het om Frans racisme gaat. Maar hij zag ook hoe de man in de straat in Algerije zelf spuwt op Arabieren die in Europa wonen of werden geboren. Zijn tweede film Cheb vertelt het verhaal van de 19-jarige Merwan die één jaar oud was toen zijn ouders hem meenamen naar Frankrijk en die wegens een misdrijf naar Algerije wordt teruggestuurd. Een land dat hij niet kent en waar de mensen een taal spreken die hij niet verstaat. Bij zijn aankomst wordt zijn paspoort in beslag genomen en hij wordt ingelijfd in het leger, ergens in het zuiden van Algerije. Daar beleeft hij harde tijden want hij wordt beschouwd als een deserteur. Merwan
denkt aan niets anders meer dan aan een terugkeer naar Frankrijk. Zijn ontmoeting met Malika, een 15-jarig meisje dat door haar ouders in Parijs naar haar oom in Algerije werd gestuurd, wordt het begin van een moeilijke terugkeer.