Clara Sola

Het seksuele ontwaken van Clara Sola staat centraal in de gelijknamige film van Nathalie Álvarez Mesén. Het aparte is dat Clara al veertig is. Dat ze nog maagd is, ligt aan haar moeder Fresia die de op het eerste gezicht geestelijk niet erg volwassen en fysiek enigszins misvormde Clara heel erg beschermend opgevoed heeft op het platteland van Costa Rica. De diepreligieuze Fresia gebruikt Clara voor haar eigen profijt: ze biedt (goed)gelovigen haar voor de gelegenheid opgetutte dochter aan als een genezer die een rechtstreekse lijn heeft met de Heilige Maagd. Zelf verkiest Clara het gezelschap van de witte merrie Yuca boven mensen.

María, het bijna vijftienjarige nichtje van Clara, maakt de familie compleet. Als zij een vriend krijgt, de nieuwkomer in het dorp (lees: onschuldige) Santiago, begint er ook bij Clara iets te kriebelen, al duurt het even voor ze beseft hoe daarmee om te gaan. Haar aparte link met de natuur is altijd al duidelijk geweest, ze beweert dat ze de “geheime namen van dieren kent”, maar haar eigen lichaam ontdekken is voor Clara een bijzondere exploratie. De quinceañera van María - de Latijns-Amerikaanse equivalent van het Noord-Amerikaanse sweet sixteen maar dan voor vijftienjarigen - stuwt de seksuele spanning in het huishouden naar een hoogtepunt.

Na een reeks korte films is Clara Sola de eerste langspeelfilm van de Costa Ricaans-Zweedse Nathalie Álvarez Mesén, die haar filmdiploma haalde aan Columbia University in New York. Ze heeft daarenboven een verleden in het bewegingstheater en dat is waar ze haar hoofdactrice gevonden heeft. Danseres Wendy Chinchilla Araya, voor wie dit de eerste filmrol is, vertolkt Clara Sola met een wilde precisie die bewondering afdwingt. Ook de andere twee (tussen haakjes: niet-professionele) actrices verdienen een pluim: Flor María Vargas Chaves als de listige Fresia en Ana Julia Porras Espinoza als María.

Clara Sola is een lyrische coming-of-agefilm, uiterst subtiel en delicaat gefilmd door de Zweedse Sophie Winqvist Loggins. De poëtische soundtrack is gecomponeerd door Gentenaar Ruben De Gheselle en wordt uitgevoerd door het Boedapest Symfonieorkest, het strijkkwartet Ma’at en fluitist Tille Van Gastel. Nog meer Belgisch talent op de generiek: Marie-Hélène Dozo, de vaste monteur van de Dardennes.