Clown White (De witte clown)

Jason, een doofstomme jongen van tien jaar, woont in een instituut voor gehoorgestoorde kinderen. Daar houdt hij zich volkomen afzijdig: hij doet precies wat hij zelf wil, maakt grappen ten kost van de andere kinderen en tekent op ramen en muren kale clownsgezichten. Zelfs de groepsleider, die alle mogelijke moeite doet om contact met hem te krijgen kan zijn isolement niet doorbreken. Zijn laatste hoop is gevestigd op een schoolreisje naar een naburige s tad. Maar de strenge directrice van het tehuis vindt Jason te opstandig, en het wordt hem verboden om mee te gaan, ondanks hevige protesten van de groepsleider. Tijdens de reis duikt echter de kleine Jason van achter de banken op. Als verstekeling is hij toch met de groep meegegaan. We merken dat Jason op een of andere manier respect heeft afgedwongen o.a. bij de enigszins onbehouwen overkomende chauffeur. Bij de eerste busstop ziet Jason bij toeval een pantomimespeelster in een etalage staan. Hij raakt helemaal gefascineerd. Zodra het groepje dan ook de bus verlaat, ontvlucht Jason. Er volgt een zoekactie vanuit een politiebureau. De dienstdoende agent kan het aanvankelijk weinig schelen, maar naarmate hij meer contact krijgt met de andere kinderen zet hij er zich volledig voor in om Jason te zoeken. Natuurlijk vindt Jason via allerlei omwegen de pantomimespeelster, en zodra zij erachter komt dat hij niet kan praten, probeert ze via de pantomime contact met hem te krijgen. Jason speelt perfect mee. Hij leeft totaal op en is niet meer de in zichzelf teruggetrokken jongen van het begin, maar iemand die rekening kan houden met een ander, kortom iemand die kan communiceren. (uit persmap)