Cocorico Monsieur Poulet

Deze tekst is weergegeven zoals oorspronkelijk neergeschreven in de festivalbrochure en bevat gedateerde visies op de samenleving, die mogelijk als kwetsend en problematisch ervaren kunnen worden. Als organisatie die inzet op diversiteit en tolerantie in de maatschappij staan wij niet achter de visies in onderstaande tekst. Het weergeven van de oorspronkelijke teksten kadert in de bredere archiefvisie van Film Fest Gent die de geschiedenis van het festival authentiek tracht weer te geven. Heb je een vraag of melding voor onze redactie? Mail dan naar info@filmfestival.be.

Cocorico is een film die feitelijk iedereen zou moeten zien. Het verhaal na vertellen is niet zo moeilijk maar toch zeer misleidend. Niet het verhaal maat de geestestoestand van de mensen die de film gemaakt hebben is van belang. Een geestestoestand die wij, “beschaafde” westerlingen sinds eeuwen verloren hebben.

Het is een verdomd plezierige prent die in Westerse ogen als een vloek moet aankomen omdat de “onbeschaafde” zwarte nog lekker en onbezorgd leven kan, de Westerse gewoonten naar zijn hand zet om er profijt uit te trekken, ze anders buitentrapt en in de grond van een vrijheid genieten kan waar je versteld zou van staan. Deze prent wordt het lachsuskes van het Filmgebeuren. Niettemin is het een politieke film. Hij legt het neo-kolonialisme bloot op een pertinentere manier dan veel geëngageerde films.