Dagboek van Charlotte S. (Charlotte's Diary)

Een man die zich zijn hele leven eigenlijk al vrouw voelt, altijd verlangd heeft een 'echt vrouwenlichaam' te hebben en er uiteindelijk toe komt zich operatief te laten omvormen. In 'Het Dagboek van Charlotte S.' volgen wij hem in zijn laatste weken voor de operatie en haar in de direct erop volgende periode. Het is een rustige, respectvolle en evenwichtig opgebouwde reportage gewor-den die voor sensatiezoekers weinig te bieden heeft en ons, 'gewone' mannen en vrouwen even zicht biedt op de turbulente en vaak tegenstrijdige emoties die tot een dergelijke stap kunnen leiden. We zien Charlotte aan het werk tussen collega-metaalbewerkers en in vrouwengedaante wegdromend op een terrasje. Ze leest voor uit haar dagboek, waarin ze haar gevoelens vaak in bloemrijke taal uitdrukt, praat met een vriendin en ontmoet voor het eerst in acht jaar haar broer, die nog steeds absoluut niet met haar geïdentificeerd wenst te worden. Flarden uit haar verleden komen aan bod: van jongs af aan je anderszijn moeten verbergen, een huwelijk om je ware gevoelens te proberen weg te drukken, die des te heviger terugkeren wanneer 'het gezin is opgebouwd en er niets anders meer op te bouwen is'. De onzekerheden voor de operatie en de opluchting en trots van vlak erna, lachend en pratend met mede-vrouwen in een Amsterdams cafe.
Af en toe probeert Charlotte en via haar de film de positie van vrouwen in een mannenlichaam tot op de kern te benaderen. "Ik ben natuurlijk anders", zegt Charlotte, "ik ben niet helemaal vrouw, ik ben nooit helemaal man geweest, zit er eigenlijk net tussen in." Als een vriendin vraagt hoe ze denkt dat haar leven na de operatie zal worden, antwoordt ze: "Ik weet het niet. Ik heb altijd verlangd naar een vrouwenlichaam en dat is heel wat anders dan een vrouw te zijn."
Puck Goossen heeft een degelijke en sympathieke reportage afgeleverd over een mens in een voor haar cruciale overgangsperiode. (Ard Hesselink in De Filmkrant)