Dakhal (The Occupation)

Letterlijk vertaald gaat het hier om “bezetting” of ook nog “in beslagname”, al dan niet volgens de wet. Met deze film bewijst Goutam dat er in India heel wat opborrelt op cinematografisch gebied en zal hij de Europese kijker zeker nieuwsgierig maken naar zijn op filmgebied helaas ondergewaardeerd land. Prachtige fotografie.

DAKHAL portretteert drie dagen en nachten uit het leven van Andi, een jonge weduwe. In haar jeugd was ze verliefd op Yoga, een jonge boer die tot een andere kaste behoorde en een ander geloof beleed. De twee geliefden verlieten hun respektievelijke families om elders hun eigen toekomst op te bouwen. Samen met de hulp van hun vriend Mogan vestigde Yoga zich met Andi op een eiland van het Ganges-estuarium om er een terrein, onttrokken aan het zoute water van de rivier, met heroïsche arbeid te ontginnen. Een eerste kind wordt geboren, maar nog voor de geboorte van een tweede wordt Yoga door een gifslang gedood. Andi moet het nu alleen rooien en het enige dat ze nog bezit, is een stuk grond waarvoor de landheer en de lokale belastingontvanger grote belangstelling koesteren en het Andi op een slinkse manier proberen ontfutselen. Dit gebeurt met de onvrijwillige medewerking van Andi’s oude stamverwanten de zwerversgroep “Kakmaras” (kraaljagers), die op een nacht bij de jonge weduwe onderdak zoeken wanneer ze op een van hun tochten verdwaald zijn. Zelfs wanneer Andi’s hut wordt platgebrand door trawanten van de landheer, geeft de vrouw het niet op, ze volgt haar eigen planning en weigert de bescherming van haar rasgenoten ten voordele van de strijd om het land dat eens het hare was -het land van haar dromen.

In DAKHAL is te merken dat de kineast vroeger veel documentaires draaide. Zijn weergave in de film van de “Kakmaras” is duidelijk in die zin. Deze immer rondtrekkende zwerversgroep worden door de Bengaalse boeren als outcasts beschouwd - eigenlijk niet eens zo verwonderlijk. De Kakmaras hebben geen bijzondere bezigheid of beroep, helpen wat in de landbouw of bedelen. Hun levenswijze wordt reëel aangegeven. Nochtans ontbreekt het de film niet aan de dramatiek van een echte speelfilm. De lotgevallen van de jonge weduwe laten je geen moment onberoerd. De figuur van Andi (schitterend geacteerd door Mamata Shankar) staat trouwens voor een vrouw die een zelfstandig wezen wil zijn, tegenover de slaafsheid van het oude, feodale systeem.
DAKHAL is prachtig gefotografeerd en is daarom alleen al de moeite van het bekijken waard. De zwerverssilhouetten tegenover de donkere lucht, de brandende hut, de rivierovertocht, zijn enkele voorbeelden van scènes die je bijblijven. (R.S.)