Das Mädchen und die Spinne (The Girl and the Spider)

In 2013 scoorden de Zwitserse regisserende broers Ramon en Silvan Zürcher een festivalhit met Das merkwürdige Kätzchen, waarin ze een ogenschijnlijk generische Duitse familie in één en hetzelfde appartement volgden - de kinderen, de volwassenen, en zelfs de chagrijnige kat. Uit die beperkte setting distilleerde Ramon Zürcher een nieuwe filmtaal, waarbij de plot minder van tel is dan de interieurs waarin de personages rondlopen.

Ook Das Mädchen und die Spinne speelt zich bijna integraal binnenskamers af. Het is de tweede film in wat de Züchers omschrijven als een trilogie over samenzijn.

Centraal staan Mara en Lisa, oude vrienden en voormalige huisgenoten in Berlijn. Lisa maakt zich op om in haar eentje te verhuizen naar een nieuw appartement, en Mara blijft verweesd achter. Meubels worden verplaatst, muren geschilderd, kasten gebouwd. Mara en Lisa waren duidelijk meer dan vrienden, al wordt dat opzettelijk in het ongewisse gelaten. Net zoals de herpesblaar op Mara’s bovenlip, die halverwege de film van Mara naar Lisa overgaat. Dagen worden nachten, met nog een laatste feestje in het appartement. Wanneer de laatste verhuisdoos wordt ingepakt, blijven enkel nog fragmenten van hun leven samen achter.
De logistiek van Lisa’s verhuis interesseert de regisseurs minder dan de minidrama’s die eruit voortvloeien. De meeste van deze gevoelens worden gefilterd door Mara’s ogen, maar rond haar cirkelt een steeds groter wordende cast van personages. Lisa’s moeder flirt met de klusjesman. Een excentrieke vrouw maakt zich op voor een feest. De buren keren terug uit vakantie. De focus ligt op de personages, hun gezichten, persoonlijkheden en gevoelens. Hun soms pittige relaties zorgen voor een oogverblindende caleidoscoop, een web van blikken, hints, onderhuidse conflicten en passionele verlangens.

De gebroeders Zürcher lengen hun filmisch poppenhuis aan met een indrukwekkende score. De vakkundig georkestreerde kakofonie van de kloppende en botsende geluiden van de verhuis en de renovatie doen denken aan De kersentuin van de Russische schrijver Anton Tsjechov. Het verrassende muzikale thema van Das Mädchen und die Spinne, de wals Gramofon van Eugen Doga, onderstreept het surrealistische en herkenbare verhaal dat zich op het scherm ontvouwt.