Das weite Land

Wenen. Eeuwwisseling. De Oostenrijkse industrieel Friedrich Hofreiter is niet al­leen een suksesvol zakenman, hij is ook een goede entertainer. De parties en re­cepties in zijn gastvrije verblijf worden druk gefrequenteerd door de Weense so­ciety. De zoveelste party loopt ten einde . Nog een laatste partijtje tennis , een laatste stukje vierhandig pianospel met Hofreiter en Korsakov, Russisch pianist. Het ten­nisplein wordt het decor van een hele reeks individuele en sociale conflicten rond liefde en macht. Alleen Hofreiters bankier speelt het spel niet mee, al weet hij dat Hofreiter een affaire met zijn vrouw heeft. Later speelt hij dat mooi uit om er profijt uit te trekken. Vandaag valt ook Genia 's afwezigheid op. Genia is Hofreiters mooie vrouw. Zij kreeg een liefdesbrief van pianist Korsakov ... En zo zijn we getuige van een opeenvolging van onderhuidse intriges die allemaal -op en­kele momenten na -gladjes weggepolijst worden achter beleefde society-talk en beminnelijke maar hypocriete begroe­tingen. De enige menselijke figuur in het bonte gezelschap dat Hofreiters verblijf bezoekt is eigenlijk Genia, in vertwijfelde tweespalt, want zij houdt van Korsakov maar vreest het schandaal. Zij verkiest ten slotte haar rol als gastvrouw te blijven spelen , zonder aan de intriges deel te nemen. Tragische gebeurtenissen blijven niet uit, maar de façades blijven onges­chonden.

Das Weite Land is een nog geregeld op­gevoerd toneelstuk van de Oostenrijker Arthur Schnitzler, een auteur wiens stukken steevast schandalen veroorzaak­ten. In al zijn stukken veegt hij de vloer aan met de Oostenrijkse society die haar bekrompenheid, machtswellust en haar hypocrisie netjes wegstak achter uni­formen, cultuur en maniertjes. Schnitzlers personages zijn uitgeholde lege mario­netten die in hun prutserigheid erg zielige figuren zijn en die steevast door de mand vallen. Zo zal Hofreiter cynisch een jonge lui­tenant doden in een duel nadat de jonge­ling zijn liefde had betuigd aan Genia. Zo zal de bankier even cynisch Hofreiter een loer draaien wegens diens verhouding met zijn vrouw. Luc Bondy, die qua toneelregie al heel wat ervaring opdeed, regisseerde in 1984 het stuk bij Chéreau 's Théatre des Amantiers. In de Oostenrijks/Franse coproduktie kon hij een beroep doen op steracteurs Michel Piccoli en Bulle Ogier. (vrij naar pers­map)