Davandeh (The Runner)

Naderi vertelt in deze film het verhaal van een Iraans schoenpoetsertje en diens droom. Het is geen zuiver autobiogra­fisch verhaal, maar de film maakt een hyper-authentieke Indruk. The Runner is een sterk visuele film. De dialogen beperken zich tot een aantal spaarzaam uitgewisselde zinnen. De meeste tijd volgt de camera met een tele-achtige lens de jonge hoofdrolspeler. Een mooi jongetje van dertien jaar. Amiro blijkt geen vader of moeder te hebben. Zijn vrienden hebben ook geen ouders. De weinige tijd die hij niet moet besteden aan het bijeenscharrelen van een paar rial gebruikt hij om met hen te gaan rennen of fietsen.

Het centrale thema van de film is het hardnekkige doorzettingsvermogen van de kleine Amiro. De jonge held kan zich in veel moeilijke omstandigheden maar net handhaven, maar steeds laat Naderi zijn hoofdpersoontje zichzelf door enorme wilskracht aan zijn eigen haren omhoog trekken. Sluitstuk van Amiro's ontworsteling aan zijn barre omstandigheden is zijn besluit om alsnog te leren lezen en schrijven, wat er door zijn leven als straatschoffie eerder niet van was gekomen.

Amiro is dus niet zomaar een Jongen die graag harder wil lopen dan zijn vriendjes: hij is een verbeten doordouwer die tot het uiterste van zijn fysieke vermogens gaat. (Gertjan Zuilhof in Groene A'dammer, maart 1990)