De Tranen van Maria Machita

De tranen van Maria Machita is de meest virtuoze produktie die ooit op de 30-jarige Nederlandse Filmacademie gemaakt werd en überhaupt één van de meest bijzondere produkties ooit in Nederland vervaardigd. Inhoudelijk is de film niet meer of minder dan een regelrechte Hollandse smartlap, waarin de thema's uit het verzamelde werk van Jacques Herb en de Zangeres zonder Naam zijn verweven, met tegelijk een verwijzing naar Wim T. Schippers. 'Ze heette Maria Machita en niets bleef haar bespaard...' is de samenvatting van het dramatische verhaaltje van een lief meisje dat voor de opvoeding van.haar broertjes en zusjes moet zorgen. Vader is als piloot neergestort en moeder is overleden toen ze als zangeres net haar hoogtepunt bereikte tijdens een uitvoering. Met overgave wijdt Maria zich aan deze levensopdracht, maar haar vallen slechts tranen ten deel. Ook in de liefde. De Turkse jongen op haar werk bij de kippenslachterij verlaat haar voor zijn vaderland. In een schoenenzaak ontmoet ze Elbert, die uiteindelijk toch liever in zijn bloemetjesonderbroek terugvlucht naar de nichtentent waarvan hij ere-lid is. Op het kerkhof zoekt Maria ten slotte naar God die haar vergeving moet schenken en verzachting vàn haar pijn. En de tweede regel van haar levenslied wordt 'Uiteindelijk vocht ze voor zichzelf, en dat bleek het meeste waard' ... (Volkskrant 4.6.91)