Donnie Darko

Over de film
De duistere sciencefictionparel Donnie Darko uit 2001 groeide vrijwel volledig door mond-tot-mondreclame uit tot een van de cultfilms van de vroege jaren 2000. Regisseur Richard Kelly's debuut maakte een weinig memorabele doortocht in de bioscopen. Uitgebracht amper twee maanden na 9/11 en met een promo die een vliegtuigcrash centraal stelde, leek de film bij voorbaat gedoemd te falen. Ondanks dit moeilijke begin werd Donnie Darko een echte undergroundhit op dvd en werd gestaag een "must-see" voor elke filmliefhebber met een neus voor excentrieke cinema.

Donnie Darko is het best te omschrijven als een surrealistische odyssee, vol bizarre visioenen, ingewikkelde tijdreizen en een glansrol voor een jonge Jake Gyllenhaal. Op onnavolgbare wijze vertolkt hij een getroebleerde tiener die met behulp van antidepressiva zijn hallucinaties en paranoïde gedachten probeert te beheersen. Dat wordt lastig wanneer hij achtervolgd wordt door een sinistere man in een konijnenpak die hem cryptische hints geeft over de toekomst. Spoiler alert: die toekomst is weinig geruststellend.

Hoewel het op papier misschien klinkt als een deprimerend psychologisch drama, mengt Donnie Darko mysterie en duisternis met heerlijke, pikzwarte humor en visuele inventiviteit. Dit alles droeg bij aan het cultsucces van deze Lynchiaanse mindfuck. De film belandde terecht op nummer 2 in "Empire's 50 Greatest Independent Films of All Time" en op nummer 53 in "Empire's 500 Greatest Movies of All Time".

"De verschillende verhaallijnen wil ik met BL!NDMAN benadrukken zonder in de clichés van een traditionele horrorfilmbegeleiding te vervallen. De typische eighties-songs (Duran Duran, Echo & the Bunnymen, Joy Division, ...) worden uiteraard als zodanig behouden. Het is een arsenaal aan instrumenten (saxen, percussie, turntables, electronics) dat de klank van de film een lijfelijke aanwezigheid zal geven. De musici op het podium maken deel uit van een andere parallelle wereld, een stam elders in tijd en ruimte." - Eric Sleichim, saxofonist en componist BL!NDMAN

Over BL!NDMAN
BL!NDMAN is een saxofoonkwartet opgericht door saxofonist en componist Eric Sleichim. Genoemd naar het tijdschrift The Blind Man van Marcel Duchamp, gidst het kwartet het publiek door uitdagende klankwerelden.

Sleichim verkent met open oren en rebelse vakkundigheid de grenzen van hoe een saxofoon kan klinken. Niet-conventionele technieken zoals prof- en smakgeluiden en klanken van kleppen, gecombineerd met de tonale kwaliteiten van het instrument en het gebruik van elektronica, behoren tot het DNA van BL!NDMAN. In zijn zoektocht naar nieuwe mogelijkheden voor de saxofoon focust Sleichim ook op oude muziek en schrijft hij vaak zelf arrangementen voor saxofoonkwartet en elektronica.

BL!NDMAN ademt avontuur door samenwerkingen met diverse kunstdisciplines. Van bij de start ontving het kwartet opdrachten vanuit de theater- en danswereld, en hun multidisciplinaire benadering verwierf internationale faam. Een belangrijk onderdeel hiervan is live muziek bij (stille) film.