Dust

"Onbegrijpelijk!", roept Guido Meuleman in Het Volk uit; "Strangely refused", zegt Variety. Het is inderdaad bevreemdend dat Dust geweigerd werd voor alle secties van het Festival van Cannes. Want hij had in de prijzen kunnen vallen, zeker als je ziet met wat een onverdeelde waardering een gereputeerd blad als Variety zich over Dust uitlaat : "Ondanks de verwarrende heterogeniteit van de produktie en haar culturele componenten, realiseert Hänsel in Dust een indrukwekkende uniformiteit en stijl in deze aangrijpende studie van eenzaamheid en seksuele wanhoop. Het verhaal speelt zich af op een geïsoleerde Zuidafrikaanse farm. Centrale figuur is een oude vrijster, die haar vader vermoordt nadat hij de jonge vrouw van een zwarte knecht verleid heeft. Zij probeert dan, als meesteres op de hoeve, een intiemere relatie op te bouwen met haar zwart personeel, in het bijzonder met Hendrick, die zich ergert aan haar zelfvernedering. In een hooggeladen confrontatie verkracht hij haar en slaat op de vlucht.

Hänsel beheerst dit moeilijke onderwerp op een bewonderenswaardige wijze : zij schept heel kunstig een hallucinerende zone van dubbelzinnigheid en erotiek rond het denken en handelen van de hoofdpersonen. Wij nemen ook onze pet af voor de manier waarop zij Jane Birkin naar de meest adembenemende vertolking in haar carrière heeft geleid. De film is technisch excellent, met een overtuigende fotografie en design en een levendige geluidsregistratie. Voor het scenario werkte Hänsel nauw samen met de befaamde J.M. Coetzee, auteur van Waiting For the Barbarians en de Faulkneriaanse roman In the Heart of the Country, waarop Dust gebaseerd werd.

Marion Hänsel (1950) maakte twee kortfilms en debuteerde in 1982 met Le Lit, naar de roman van Dominique Rolin, vertoond tijdens het 9e Filmgebeuren.