Dust in the Wind

Deze nieuwe film (originele titel: Lien Lien Fung Chen ) van een van Taiwans beste filmmakers van het ogenblik, beves­tigt de kwaliteiten van zijn vroegere films - w.o. The Boys of Feng-Kwei.
In deze film verlaat Hsien de wereld van kinderen en zijn persoonlijke herinnerin­gen. Zijn hoofdfiguren zijn ditmaal een jonge man die zijn geboortedorp verlaat om naar de grote stad te gaan en daar geld te verdienen, dat naar huis kan gestuurd worden, zodat hij op een keer genoeg geld heeft om het meisje te trouwen waar hij al van jongsaf van heeft gehouden.
Zoals in zijn vorige films is er ook in Dust in the Wind weinig verhaal. Het scenario heeft meer van een soort dagboek dat vol staat met de kleine, schijnbaar onbedui­dende dingen van de dag. Hsien brengt deze notities echter met zoveel fijngevoe­ligheid aan, dat deze kleine dingen intense belevingen worden. De grootste kwaliteit van deze film is echter zijn diepe sympa­thie en begrip voor personages, zowel de goede als de slechte, en zijn oog voor de kleinste details. Dat betekent evenwel niet dat Hsiens camera voortdurend in bewe­ging is. Close ups en zoom bewegingen zijn schaars , maar elk kader is bestudeerd en geësthetiseerd. De montage is ongehaast en bewust opgezet. Zonder ooit expliciet te worden levert Hsien commentaar op de generatiekloof en de politieke situatie in Taiwan .
Er is een heel ontroerend moment, wan­neer de grootvader met zijn kleinzoon meegaat naar het spoorwegstation, op weg naar diens legerdienst. Voorts noteren we een heel mooie scene wanneer de hele familie in stilte staat te kijken naar de beloofde bruid, die ondertussen met een ander getrouwd is en zijn familie komt bezoeken. Ten slotte is er de kloof tussen dorp en stad, waar jongeren hun leven herprofileren.
Door het natuurlijke acteurspel en de verzorgde techniek is Dust in the Wind een sterke aanwinst voor de Taiwanese film.
(Variety, 11.3.1987)