Eagle's Wing (Eagle's wing)

Herinner je je nog de naam van Anthony Harvey, die zo'n twaalf jaar geleden iedereen verbaasde met zijn feilloze film-adaptatie van Leroi Jones “Dutchman" (ook ooit in de heroïsche Skoop vertoond). Het verging hem vervolgens minder goed met "The Lion in the Winter", "The Glass Menagerie” en "They Might be Giants", die allen vol kwaliteiten zaten, wat niet kan gezegd worden van "Players", een tennis vehikel en "alimentatie film" waar Harvey zich zelf maar moeilijk mee kan verzoenen.

"Eagle's Wing" is mogelijk 'de' western van het eind der jaren zeventig, een belangrijke bijdrage tot de (zoveelste en) noodzakelijke vernieuwing van dit episch genre. Net als in "Jeremiah Johnson" kijkt deze film ironisch toe als de Europese aanwezigheid vaste voet krijgt in de Nieuwe Wereld en een blanke trapper zijn droom over de horizon achterna jaagt... Een komplekse, raadselachtige film, sistematisch van alle dialoog ontdaan om zich zo te konsentreren op een merkwaardige kringvormige konstructie. In één van de meer bijtende metaforische opeenvolging van beelden valt een blank meisje, gevangen genomen door een Kiowa-indiaan, plots op haar knieën, gekonfronteerd met een schorpioen gereed om haar te bijten, Grinnikend stampt de indiaan een altaarkruisbeeld - buit van de plundering van de postkoets, net als dat meisje - neer, zodat de schorpioen gevangen zit in het holle voetstuk. Later, als een lid van de achtervolgende posse, het kruisbeeld opneemt, dat daar zo geheimzinnig middenin de woestijn staat, wordt hij door de schorpioen, die er nog altijd aanhangt, gestoken. De attributen van het geloof kunnen redding brengen, maar ook de dood betekenen. De kern van de film is niet die schorpioen, maar wel een fascinerend duel tussen de blanke trapper (Martin Sheen) en de vervallen Kiowa (Sam Waterston), die allebei achter Eagle's Wing, een witte hengst, aanjagen. Beiden zijn mislukkingen in hun eigen wereld, zien het paard als een bron voor persoonlijke glorie en worden steeds blinder voor al het andere - rijkdom, vrouwen, het leven zelf. Men kan het witte paard met de heilige graal vergelijken; de referenties in de films zijn ekspliciet genoeg. De ridderlijke verschijning van een Comanche in het begin, maar ook het formele tornooi tussen Sheen en Waterston, een fantastische echo van een middeleeuws gevecht, met de jonkvrouw die toekijkt om haar gunsten te geven aan wie haar kampioen zal zijn… De echte filmliefhebbers kunnen zich niet onttrekken aan deze eerste visie van "Eagle's Wing".