Faust

Faust, één van de grote prestigeprodukties van de UFA, vormt samen met Metropolis hèt hoogtepunt van de Duitse studiofilm. Murnau gaf met zijn film een overdonde­rende demonstratie van de mogelijkheden van het medium anno 1926. Faust is dan ook zeer duidelijk een 'state-of-the-art' film. Haast elke sequentie staat als een meesterwerkje op zich: zo o.m. de vaak geciteerde openingsscène met zijn strijd tussen de aartsengel en de duivel; de pest die zich uit de mantel van de demon als een zwarte wolk over het stadje ver­spreidt; de ontmoeting tussen Mefisto en Faust in diens alchemistenhol; enz. De clair-obscur fotografie van Carl Hoffmann refereert zowel naar Hollandse (vooral Rembrandt) als naar Italiaanse en Duitse meesters. Het beeld van de vier Ruiters van de Apocalypse die door de hemel klieven lijkt een tot leven gekomen Dürer­-ets en de latere ontmoeting tussen Faust en Mefisto in de nacht, met zijn cirkels van vuur en door de wind krom gebogen bomen, heeft alles van een schilderij van Caspar David Friedrich. De suggestieve kracht van deze scènes is nauwelijks te beschrijven. En in de sequentie van de spectakulaire vlucht van Faust en Mefisto over miniatuurstadjes, bergen en dalen, wouden en rivieren was het effect zelden zo perfect in overeenstemming met de mythe. Het Franse ensemble ART ZOYD com­poneerde een nieuwe score voor de film.