Gary Cooper, que estás en los cielos

Veel Spaanse films zie je niet in onze bioscoop. Ze worden wel gemaakt, maar de kwaliteit houdt niet over, voor zover je kunt nagaan op buitenlandse festivals. En als er iets goeds tussen zit, is er schrik bij verhuurders "dat de mensen niet naar Spaanse films komen". En dus wordt iets aardigs ook niet geïmporteerd en komen er vanzelf geen mensen en draait het cirkeltje steeds maar door.
GARY COOPER, DIE IN DE HEMELEN ZIJT is de wat lange titel voor een best wel aardige film van Pilar Miro over een vrouw die een zware operatie moet ondergaan, met kans op overlijden, en in drie dagen haar leven in overweging neemt. Om een beetje de sfeer aan te geven: in de verte lijken vrouw en film wat op die VARA-serie Malou. Vergelijkingen gaan verder niet op, maar het zou kunnen helpen voor wie overweegt GARY COOPER te gaan zien.
De vrouw heet Andrea Soriano en ze is televisie-regisseuse. Ze heeft lang moeten vechten voor haar onafhankelijkheid, heeft wat bereikt, maar dat is niet zonder kleerscheuren gegaan. Het botst met name in de persoonlijke relaties. Op een heel integere manier heeft Pilar Miro die vrouw uitgewerkt en ze wordt ook overtuigend gespeeld door Mercedes Sampietro. De titel is ontleend aan een foto van de Amerikaanse acteur, de enige die de vrouw uiteindelijk durft aan de roepen. Ze staat inderdaad helemaal op zichzelf, zoals ze ook wel wilde.
GARY COOPER is niet een echt grootse film, maar wel sympathiek en heel wat vrouwen (en mensen) van de generatie der dertigers zullen herkenningspunten vinden. (vrij naar "De Volkskrant")