Gone with the Wind

Een filmmonument is jarig. Zoals het hoort moet dat gevierd worden én Hollywood heeft dat dan ook gedaan: de originele negatieven werden gerestaureerd en er werd een nieuwe pellicule van getrokken, waarvan de soundtrack dan maar ineens werd over-geschreven in stereo. Resultaat: wij kunnen 'Gone With the Wind' thans zien zoals we hem nooit eerder hebben ge-zien, dwz niet in de verfletste kleuren van de kopieën die in de jaren zestig werden her-uitgebracht, maar in frisse, 'kleurrijke' kleuren en met een stem van Clark Gable zoals hij die zelf nooit heeft kunnen horen klinken in de bios. 'Gone With the Wind' werd geregisseerd door Victor Fleming, maar de film was in de eerste plaats toch een verwezenlijking van producent David O.Selznick, die er zijn naam mee in de geschiedenisboeken wist te krijgen. Selznick was immers een voorstander van 'de dicta-tuur' van de producent : voor hem was' die de uiteindelijke schepper van een film en hij hield zich dan ook in met àlle deelaspecten - de cast, de muziek, het scenario, de kostuums ... Een visie die in de Europese film nooit veel voet aan de grond heeft gekregen.
'Gone With the Wind' was reeds als boek een grote hit: nog voor het ge-publiceerd werd waren er al 50.000 exemplaren verkocht. 21 maanden lang stond het bovenaan de bestsellerlijst van de New York Times. De schrijfster, Margaret Mitchell ( die in 1949 overleed nadat zij was aangereden door een taxi), werd er op slag beroemd mee. De verfilming zou haar faam bestendigen: terwijl het boek stilaan vergeten is leeft de film opnieuw in jeugdige bloei op. Het Filmgebeuren viert de 50e verjaar-dag van de film met een speciale eenmalige voorstelling. (wp)