Guests of Hotel Astoria

Dat de hoop van vele Iraniërs na de val van de Sjah bedrogen moet zijn uitgekomen blijkt uit deze film van Reza Alamehzadeh, ex-gevangene van de Sjah, bevrijd na de komst van Khomeiny en enkele jaren op de vlucht omdat zijn documentaires niet door het regime geapprecieerd werden. Alamehzadeh kwam na een voettocht doorheen Turkije en veel ellende uiteindelijk in Nederland terecht, waar hij nu deze film heeft gemaakt.
De gasten van Hotel Astoria schetst de ellende van de ballingschap, de ontheemding, de ontwrichting, de vernedering en de uiteindelijke hulpe- en hopeloosheid van mensen die aan hun wortels ontrukt zijn. In het hotel in Istanboel, dat meer een soort pension is, verblijven een aantal Iraanse vluchtelingen van verschillende delen van het land en van verschillende lagen van de bevolking. Zij proberen samen nieuws van thuis te krijgen, zoeken elk op hun manier aan geld te komen om naar het Westen te kunnen reizen en hopen ooit terug naar huis te kunnen gaan. Dit verhaal gaat terug op eigen ervaringen van Alamezadeh en dat maakt de film aangrijpender: hoe de Turkse politie munt slaat uit de hulpeloosheid van deze mensen, hoe zij overgeleverd zijn aan pure willekeur -ook in het westen (waar een echtpaar gewoon terug op het vliegtuig gezet wordt), hoe zij afgesneden zijn van elke normale communicatie - zij kennen geen vreemde talen - en hoe zij ten slotte elk op hun manier zwichten voor de wanhoop. Eén echtpaar keert gewoon terug om zich aan te geven, een ander wordt door de politie opgepakt en naar Iran teruggestuurd, een jonge vrouw gaat prostitueren ... Alamehzadeh brengt dit alles heel sober en direkt in beeld. Zijn film duurt misschien een tikje te lang en had iets meer afstand mogen nemen van zijn achtergronden om de personages zelf iets meer diepgang en profiel te geven. De Gasten van Hotel Astoria is een moedige, eerlijke film rond een pijnlijk en universeel thema. (wp)