Hanami

"Hanami is een Japans woord voor het bewonderen van de kersenbloesem die als regen op de grond valt", vertelde Denise Fernandes aan Cineuropa. "Aangezien Kaapverdië regelmatig te maken heeft met droogtes voelt die titel wel wat tegenstrijdig." Met deze uitleg verklaarde Fernandes onlangs niet enkel de titel van haar film, ze legde er meteen ook de poëtische essentie van bloot. In haar debuut zoomt de Zwitsers-Kaapverdische cineast immers in op schoonheid en vergankelijkheid. Niet enkel zoekt ze ernaar in de bijzondere setting van haar film: Fogo, een vulkanisch eiland waar "Moeder Natuur even hard als teder is". Ook in Nana, de fragiele vrouw die op dat eiland opgroeide.

Fernandes’ gevoelige coming-of-agefilm volgt Nana in drie belangrijke levensfasen: eerst als peuter nadat haar moeder, Nia, haar onverwachts heeft verlaten. Dan tijdens een magisch-realistisch avontuur terwijl ze koortsig aan de voet van een vulkaan ligt - hoge koorts is iets waar ze als kind met een kwakkelende gezondheid wel vaker last van heeft. En uiteindelijk als tiener die de sporen van haar jeugdherinneringen meedraagt. "Soms dragen we als mensen een pijn met ons mee die we niet begrijpen en waar we een leven lang mee worstelen", verklaarde ze. De film schetst hierdoor een poëtisch portret van haar (innerlijke) reis door een wereld die zweeft tussen realiteit en dromen, met een focus op de invloed van haar even harde als tedere omgeving.

Fernandes gebruikt een minimalistische, doordachte stijl om Nana’s dromerige verhaal te vertellen, waarbij cinematograaf Alana Mejía González de schoonheid van Kaapverdië in levendige kleuren en texturen weet te vangen. "De locatie was als een canvas dat me de vrijheid gaf om mijn creativiteit ongeremd te verkennen", bekende Fernandes eind augustus, vlak nadat haar film tijdens het filmfestival van Locarno in première was gegaan. "Het uiteindelijke visuele beeld is een mix van zorgvuldig onderzoek dat ik samen met mijn DoP en art director heb gedaan", zei ze. "Aangevuld met spontane elementen die het eiland zelf bood." En dat voel je aan de wondere wereld die in Hanami wordt geschetst. De uitgestrekte landschappen, van de diepblauwe zee tot de pikzwarte vulkanische grond, accentueren knap Nana’s interne reis. Want net zoals bij vallende kersenbloesem waarnaar de Japanse titel van Fernandes’ debuut verwijst, schuilt er meer achter dat mooie, poëtische aanzicht. Veel meer.