Heat

Deze Morrissey-Warhol produktie is de afsluiting van de trilogie Flesh-Trash-Heat. Deze film is waarschijnlijk de meest perfekte en beste produkt wat de Warhol-Factory ooit af leverde. Waren hun vorige produkten nogal moeilijk te verteren voor velen, deze film is gewoon gemaakt voor het breedst mogelijk publiek. De nieuwe Warhol-produktie HEAT (hitte) geeft op en satiriese manier enig inzicht in het sociale en seksuele leven van enkele figuren die deel uitmaken van de Hollywoodse matras.

Hoofdpersonen zijn: een ouder wordende filmster, die zich opwerpt als beschermelinge van een ook al vergeten tot ferme jongeling uitgroeiende kind-ster, haar dochter die niet alleen bi-seksueel maar ook nog getikt is, een oerlelijke moteleigenaresse die haar flats tegen een lagere prijs wilt verhuren mits daar enige seksuele prestaties van de huurders tegenover worden gesteld.

We krijgen in deze film, die ik in weerwil van de titel, een koele film wil noemen alle ingrediënten voorgeschoteld die ook in eerdere Warhol-films een belangrijke rol speelden: de nymfomane, de homo-seksuele, lesbiennes en een willoos jongmens dat alle seksuele aktiviteit die er rondom hem bedreven wordt, haast emotieloos ondergaat.

Nieuw in deze film, altans voor het Belgiese publiek, zijn de masturbatie-scenes, die ook al in Trash zaten, maar toen nog door de censuur werden weggeknipt,

De motel-eigenaresse wordt gespeeld door Pat Ast, die het best als een kruising tussen Mark Volman (ex-Mother) en Cass Elliot (ex-mama) kan worden omschreven. Hetgeen natuurlijk geen toeval kan zijn en zeker iets zegt over de manier waarop men voor deze film aan type-casting heeft gedaan.

Schitterend is ook de rol van Silvia Miles, als vergane glorie van Hollywood, de minnares van wat de toekomstige glorie van deze stad moet worden en de moeder van de masochistiese dochter (Andrea Feldman).