High Plains Drifter

Als 'de vreemdeling' in het stadje Lago - bestaande uit tien huizen en een kerk - toekomt is alles rustig. Na vijf minuten zijn er echter twee mannen dood en werd een vrouw verkracht. Van een 'entree' gesproken! Daarop beginnen de inwoners te trillen en te beven, En verkiezen 'de vreemdeling' bibberend tot hoofdman om hen allen te beschermen tegen drie boeven die naar Lago zullen terugkeren. Intussen vernemen we dat de vroegere sheriff Duncan onder het oog van zijn medeburgers door bandieten met zweepslagen werd afgemaakt. Omdat regisseur Eastwood meende dat dit na een eerste keer niet duidelijk was, vertelt hij die geschiedenis te tweeden male. Het scenario moet uiteindelijk leiden tot het antwoord op de prangende vraag: is "de onbekende" nu ja of neen de teruggekeerde sheriff Duncan?

(R.A.F. in De Standaard, 12.10.1973)

En de vragen blijven: wie is de zwerver? Duncan zelf niet, want men zou hem herkennen. Is het iets als Duncans geest? Daagt er in zijn persoon "een engel van de wraak" op? Deze vragen krijgen een beklemmend karakter door surrealistische details zoals de droomsequens van de genadeloze geseling. In dezelfde optiek moeten elementen uit het decor worden gezien, zoals het totaal rood geschilderde dorp en de schikking van de potsierlijke picknick, die wordt klaargezet voor de vrijgelaten bandieten, zelfs de karikaturale figuur van de dwerg die met de sheriffster als een hondje rond de zwerver loopt, past op die in een totaal forsige vertolking.

(Fernand Peters in Het Belang van Limburg. 27.10.1973)