History of The Beatles

Kompilatiefilm die in Nederland en Engeland uitgekomen is zonder generiek, en alleen in alternatieve bioscopen. Met de Beatles.

Onder de titel HISTORY OF THE BEATLES is een film samengesteld uit oude opnamen van The Beatles. Deze opnamen beslaan de zeven jaar vanaf de eerste officiële plaat van de groep tot en met de laatste. Ze zijn onder ander afkomstig van televisiefilms, interviews en promotiefilms bij platen. De lijn die is aangehouden is die van de kronologie. De film begint bijvoorbeeld met - zeer onscherpe maar dat draagt bij tot de authenticiteit - opnamen uit de "Cavern", de club in Liverpool waar de Beatles debuteerden en die tenslotte haast even beroemd werd als zijzelf. In de televisiefragmenten van "The Beatles come to Manchester" is voor het eerst te horen hoe goed die muziek nog altijd is en hoeveel beter door zijn eenvoud dan eigenlijk de ingewikkelder en versierder songs van later. De tonelen die zich tijdens het optreden van Manchester voordoen komen nu niet meer voor. Ook de punk heeft niet dit soort uitwerking gehad op het publiek. Interessant is daarbij wel dat is te zien dat veel van die opwinding pure interpretatie is van het publiek: het zijn emoties die nu in elk geval niet meer door de muziek worden opgewekt. Nog steeds verfrissend is de ironische en levendige manier waarop met name Lennon en McCartney de roem behandelen. Het heeft iets vreemds om een belangrijk tijdperk uit je eigen jeugd na zoveel jaren weer te zien herleven in de bioskoop. De film toont ook hoe de hysterie rond het verschijnsel in Amerika gegroeid is. Ringo kastijdt zijn wankel drumstelletje en zingt het door de Beatles oorspronkelijk voor The Rolling Stones "I Wanna Be Your Lover Baby", en hij ziet er oneindig veel leuker uit dan nu, nu hij het voorbeeld is van iemand die zichzelf is voorbij gegroeid; Paul hanteert zijn linkshandige bas eerder als een slaggitaar, John is te weinig in beeld en intussen beweegt het gehele viertal zich elegant van heksenketel naar heksenketel.

Er zijn opnamen te zien die gemaakt zijn rond het begin van de film A HARD DAY’s NIGHT, er komt een mooie commercial in van "Penny Lane" die al het begin van de "flower power" en daarmee de aftakeling toont. Meteen aansluitend volgt "Stawberry Fields Forever", een 'artiestiek' produkt, waarin de lijn al zoek is en de kleur zijn intrede doet. In de animatiestudio waar YELLOW SUBMARINE gemaakt is krijgen we een uitleg hoe deze film tot stand gekomen is. De film eindigt met een optreden in de David Frost Show waar de Beatles min of meer toevallig nog geestig zijn. Ze zingen "It is now or Never" en geven hiermee hun allerlaatste publiek koncert. Te horen zijn "Revolution" van Lennon en "Hey Jude" van McCartney. Een duidelijker einde is moeilijk voor te stellen. Na het zien van zo'n film en bovendien na zoveel jaar komt wel heel goed het muzikale belang van deze groep over. Ik denk dat THE BEATLES werkelijk nog steeds onovertroffen zijn door de geslaagde kombinatie van vier muzikanten die elkaar versterken en door de nog geslaagdere samenwerking van twee songschrijvers die elkaar wat kracht, intelligentie, scherpte en melodie betreft, volmaakt in evenwicht hielden.
(uit "De Volkskrant")