Hôtel de France

Patrice Chéreau is bij filmcritici een wat omstreden figuur: zijn zoeken naar een filmtaal die organisch aanleunt bij het theater valt niet in iedereens smaak, maar niemand zal ontkennen dat hij een van Frankrijks origineelste regisseurs is. Voor Hôtel de France ging hij opnieuw aan het werk met zijn Théatre des Amandiers. Ditmaal selecteerde hij 19 studenten van de toneelschool aldaar voor een bewerking van Tsjechovs Platonov. Het resultaat is een film die met flair en perfect regiegevoel improvisatiecinema brengt. Alles speelt zich af in een hotel-restaurant. De gasten eten, drinken, praten, maken ruzie, roepen en jutten elkaar op. Onderwerpen en thema's van deze gesprekken: de generatiekloof, een toevallige ontmoeting tussen twee mensen die ooit minnaars waren, financiële en erotische avonturen, sociale barrières en verwachtingen van het leven. Daarbij wisselt Chéreau heftige scenes af met bijna-stiltes en dwaalt zijn aandacht van personage tot personage. Hij beschouwt zijn personages daarbij a.h.w. als één geheel dat bijeengehouden wordt door de onderlinge verschillen. Het mag hier even vermeld worden dat de jonge acteurs stuk voor stuk schitterend werk leveren. Chéreau koos ze dan ook zeer zorgvuldig en werkte maandenlang met hen samen voor de opnamen van de film begonnen.
Op de vraag of een stuk van een negentiende-eeuwse auteur formaat Anton Tsjechov geen zware opgave was voor zulke jonge acteurs antwoordt Chéreau ontkennend: Tsjechovs stukken, zo zegt hij, zijn zo universeel en sterk dat iedereen ze kan begrijpen en dat iedereen ermee kan omgaan. Voorts was Tsjechov zelf niet veel ouder dan twintig toen hij dit stuk schreef... Er werd trouwens twee en een halve maand intensief gerepeteerd en samengespeeld, waarbij het stuk steeds meer een eigen leven ging leiden. De film ligt dus al een stuk van het originele toneelstuk verwijderd en vloeit voort uit de persoonlijkheid van acteurs en regisseur. De opname van de film duurde veertig dagen en er werden uitsluitend volledige sequenties opgenomen. Hôtel de France sluit als werkstuk dus aan bij de grote traditie van Franse theatergroepen die de Franse film groot maakte. (vrij naar Variety en Le Film français)