Is-slottet (Ice Palace)

Skandinavie is, godzijdank, weer erg in de film belangstelling. Met de Oscar voor Babettes Gaestebud, de Gouden Palm voor Pelle Erobreren en het sukses van Mitt liv som Hund komt de Skandinavische film eindelijk in de belangstelling die hem al lang toekomt. Tijdens het jongste Festival van Berlijn was Per Bloms Is-Slottet een van de knapste films in de Panorama-sectie. Het is een bijna woordenloze film naar een korte roman van de bij ons alweer tamelijk weinig bekende auteur Tarjei Vesaas (1897-1970) die enkele jaren geleden in Nederlandse vertaling verscheen. De roman is al bijna even woordenloos als de film, ironisch genoeg, maar de film heeft enkele troeven die Vesaas nooit heeft kunnen uitkomen : de kleur, het licht en vooral de muziek. Het verhaal is heel eenvoudig : Siss is een jong meisje in een klein dorp. Op school is zij zo'n beetje de ‘leidster’. Het leven verloopt zoals dat overal verloopt. Op zekere dag verschijnt er een nieuw gezicht in het dorp : dat van Unn. Unns moeder is gestorven (haar vader had ze nooit gekend) en zij komt nu bij haar tante inwonen. Zij is wat vreemd, deze Unn. Ze zegt zeer weinig, zoekt met niemand contact op school en blijft tijdens de pauzes van het groepje rond Siss vandaan. Siss voelt zich wel door haar geïntrigeerd en zij zoekt toenadering. Dat leidt tot een intense vriendschap tussen beide meisjes. Op een avond tonen zij zelfs hun naaktheid aan elkaar. De volgende dag wijkt Unn af van de weg naar school. Zij laat zich afglijden naar het 'ijskasteel'. Een enorme bevroren waterval. Aarzelend stapt zij binnen en verliest haar weg. Langzaam neemt de koude haar in bezit. Er volgt een groots opgezette zoektocht, maar Unn wordt niet meer gevonden. Unns plaats in de klas wordt dra ingenomen door een andere nieuweling. Is-Slottet is een indrukwekkende film, door zijn onuitgesprokenheid, zijn fijngevoelige benadering van de meisjes, even kwetsbaar als zijzelf, door zijn sterke visualiteit - de sequentie in het ijskasteel is haast hallucinerend - en door de knappe muziek van Geir Bohren en Bent Aserud . De film verloopt, o .m . gezien het eenvoudige en weinig van gebeurtenissen gevulde verhaal, zeer traag maar mist zijn uitwerking niet. (wp)