Jimi Plays Monterey

Het popfestival van Monterey had ruim twintig jaar geleden plaats. Het is de ge­schiedenis en de legende ingegaan, o.m. dankzij de film die Pennebaker erover maakte . Veel van de sterren van toen zijn verdwenen: dood of de vergetelheid in­gegaan: Brian Jones is er niet meer, Keith Moon (The Who), Janis Joplin... en Jimi Hendrix. In de Montereyfilm horen en zien we Hendrix aan het werk in Wild Thing . Een nogal 'delirieuze uitvoering'. Maar·Hendrix heeft op dat festival meer ten gehore gebracht. Uit zijn opnamema­teriaal heeft Pennebaker nu nog 48 mi­nuten gemonteerd met uniek materiaal dat nooit tevoren publiek gemaakt werd. Deze film schetst in essentie wat Jimi Hendrix in de popmuziek vertegenwoor­digt: de doorbraak van het instrument tegenover het vokale. Al gaat hij soms nogal tekeer, hij heeft de gitaar als solo-­instrument in de popmuziek gepromoot als geen ander.
Hendrix was afkomstig uit Seattle, Wa­shington (in het noordwesten). Van zijn vader leerde hij wat gitaar spelen. Hij raakte gewond als parachutist en legde zich meer toe op musiceren. Zo speelde hij wat bij Little Richard, met de Isley Broth­ers (hij zat toen al in New York), en ten slotte met John Hammond, waar zijn carriere eigenlijk begon. Hendrix was een gesloten persoonlijkheid die zich eigenlijk alleen maar op zijn gitaar kon uiten. Zijn stijl ontwikkelde zich in de buurt van Rhythm 'n Blues en evolueerde naar een bluesy rock 'n roll. Samen met Mitch Mitchell en Noel Redding vormde hij 'The Jimi Hendrix Experience ', een formatie die thans legende geworden is.
Jimi plays Monterey is een merkwaardig document dat menig liefhebber van rock­muziek en menig dertiger zal interesseren. Voor de jongere popliefhebbers is Jimi plays Monterey een interessant stuk roc­kgeschiedenis. (persmap)