Kracht (Vigour)

Als de Nederlandse film ergens groot in is, dan is het in het uitbeelden van het platteland en zijn bewoners. Waar men In het buitenland nogal eens vervalt in het filmische equivalent van de streekroman met zijn kleine incidenten, zijn natuurgeweld en vooral ook zijn leerzame scènes over het boerenbedrijf, richt de Nederlandse kineast zich liever op het drama van de enkeling die op heroïsche wijze immuun lijkt voor het oordeel van zijn omgeving. Fokkernas film speelt zich voor het grootste deel af in Zuid-Limburg, een bourgondische streek die op ingehouden wijze wordt gefotografeerd door Theo Bierkens. De eerste scènes tonen ons een mistig landschap met maar weinig kleur. Het wat troosteloze beeld past goed bij Chopins Marche Funèbre die door een handvol blazers in een rouwstoet wordt gespeeld, maar even later ook bij de droogkomische conversatie van de 2 doodgravers die met hun zwarte Volvo-stationcar in de modder blijven steken. De overledene is de vrouw van Bert Bollens, die haar man en zoontje op de boerderij achterlaat. Bert vertrekt op advies van de pastoor voor een paar dagen naar Amsterdam, waar hij verliefd wordt op kunstenares Roos. Zijn drijfveren zijn duidelijk: hij zoekt een nieuwe kracht en een moeder voor zijn zoon ... (NRC 20.9.90)