Regisseur
Iradj Azimi
Componist
Henri-Michel Raschle
Met
Maximilian Schell, Marie Trintignant, Daniel Mesguich
Editie 1984
110'
-
1983
-
Fantasy, Drama
-
Taal:
Frans
IRADJ AZIMI
Geboren in 1941 in Chiraz in Iran, maar sedert 1962 in Europa gevestigd, eerst in Londen en vervolgens in Parijs waar hij zich aan de I. D. H. E. C. laat inschrijven. In 1969 wordt zijn eerste kortfilm bekroond. Na LES JOURS GRIS en UTOPIA is LES ILES zijn derde film. Is momenteel volop bezig met een meer ambitieuze film, opnieuw met de dochter van Jean-Louis Trintignant, Marie.
Les Iles
De eilanden, zoals de titel zegt, zijn niet meer dan een groepje van drie eilandjes op een uurtje varen van de Bretoense kust. Men kan dus vermoeden dat het hier eerder om onbekende, weinig aantrekkelijke, dunbevolkte, zelfs onherbergzame eilandjes gaat.
Het thema van de film houdt hier ook verband mee. Hij handelt over de ontvolking van een van die eilanden, ten gunste van het vasteland. Tegen deze gang van zaken zal het hoofdpersonage, Fabrice, gespeeld door Maximilian Schell, zich verzetten.
LES ILES is echter veel meer dan een film over eilanden. Feitelijk doet het er niet toe of het om eilanden gaat of iets anders. Ook het verhaal navertellen is hier niet ter zake. LES ILES is namelijk meer dan een film : het is een gedicht, het is een ode. De abstraktie van de titel verraadt ook deze poëtische draagkracht. Azimi heeft het in zijn film over de mensen, die zich aan dingen, aan elementen vastklampen. Hij mijmert over hun verbetenheid waarmee ze hun lapje grond willen vrijwaren. Deze beschouwing is niet rationeel maar emotioneel. Naast dit innerlijk, filosofisch aspekt is LES ILES ook een zeer plastische film, en ook hier heeft men opnieuw meer te maken met een beeld-komponist clan met een zuivere afstandelijke auteur. Deze emotionele, warmmenselijke tocht, om niet te zeggen droom, doorheen een uitzonderlijk en verrassend stukje Frankrijk zal niemand ongevoelig laten. Azimi ontpopt zich als een talentrijk film er, die niet alleen uit het hart maar ook met een grondig vakmanschap zijn boodschap weet aan te brengen. Zijn verdiensten liggen niet alleen op het vlak van zijn zeer persoonlijke gegevens, maar ook in het feit dat hij erin slaagt zijn droomvisioenen waar te maken zonder kompromissen of invloeden van buiten uit.
(Dirk De Meyer, vrij naar Pressbook)
Geboren in 1941 in Chiraz in Iran, maar sedert 1962 in Europa gevestigd, eerst in Londen en vervolgens in Parijs waar hij zich aan de I. D. H. E. C. laat inschrijven. In 1969 wordt zijn eerste kortfilm bekroond. Na LES JOURS GRIS en UTOPIA is LES ILES zijn derde film. Is momenteel volop bezig met een meer ambitieuze film, opnieuw met de dochter van Jean-Louis Trintignant, Marie.
Les Iles
De eilanden, zoals de titel zegt, zijn niet meer dan een groepje van drie eilandjes op een uurtje varen van de Bretoense kust. Men kan dus vermoeden dat het hier eerder om onbekende, weinig aantrekkelijke, dunbevolkte, zelfs onherbergzame eilandjes gaat.
Het thema van de film houdt hier ook verband mee. Hij handelt over de ontvolking van een van die eilanden, ten gunste van het vasteland. Tegen deze gang van zaken zal het hoofdpersonage, Fabrice, gespeeld door Maximilian Schell, zich verzetten.
LES ILES is echter veel meer dan een film over eilanden. Feitelijk doet het er niet toe of het om eilanden gaat of iets anders. Ook het verhaal navertellen is hier niet ter zake. LES ILES is namelijk meer dan een film : het is een gedicht, het is een ode. De abstraktie van de titel verraadt ook deze poëtische draagkracht. Azimi heeft het in zijn film over de mensen, die zich aan dingen, aan elementen vastklampen. Hij mijmert over hun verbetenheid waarmee ze hun lapje grond willen vrijwaren. Deze beschouwing is niet rationeel maar emotioneel. Naast dit innerlijk, filosofisch aspekt is LES ILES ook een zeer plastische film, en ook hier heeft men opnieuw meer te maken met een beeld-komponist clan met een zuivere afstandelijke auteur. Deze emotionele, warmmenselijke tocht, om niet te zeggen droom, doorheen een uitzonderlijk en verrassend stukje Frankrijk zal niemand ongevoelig laten. Azimi ontpopt zich als een talentrijk film er, die niet alleen uit het hart maar ook met een grondig vakmanschap zijn boodschap weet aan te brengen. Zijn verdiensten liggen niet alleen op het vlak van zijn zeer persoonlijke gegevens, maar ook in het feit dat hij erin slaagt zijn droomvisioenen waar te maken zonder kompromissen of invloeden van buiten uit.
(Dirk De Meyer, vrij naar Pressbook)
Image gallery
Generiek
Regisseur
Iradj Azimi
Componist
Henri-Michel Raschle
Met
Maximilian Schell, Marie Trintignant, Daniel Mesguich
Scenario
Iradj Azimi
Cinematograaf
Willy Kurant, Robby Müller
Monteur
Jean-Claude Bonfanti, Anita Fernández
Producent
Maximilian Schell
Meer informatie
Taal
Frans
Productielanden
Frankrijk, West-Duitsland
Jaar
1983