L'hirondelle et la mésange (The Swallow and the Titmouse)

Bij het inventariseren in 1982 van de chaotische nalatenschap van conservator-directeur Henri Langlois van het Filmmuseum in Parijs, werden tussen de duizenden filmblikken 23 blikken met ongemonteerd negatiefmateriaal uit 1920 gevonden. De opnamen waren bestemd voor André Antoines voorlaatste film L’hirondelle et la Mésange, die om zijn ongewoon karakter onder druk van producent Pathé nooit werd voltooid. 63 jaar later kunnen wij, dank zij het sublieme montagewerk van Henri Colpi, die film zien zoals Antoine hem zelf nooit heeft kunnen zien. De film vertelt van een binnenschipper met de typisch door een Fransman bedachte Vlaamse naam Pierre van Groot, die met zijn twee aaneengeketende boten tussen Antwerpen en Frankrijk op en neer vaart. Er wordt wat gesmokkeld en een boze schippersknecht - Michel Beneden - probeert én de schippersdochter én de smokkelwaar te stelen. Van Groot betrapt en verdrinkt hem.

Het script is niet het sterkste element; het was wellicht niet meer dan een voorwendsel om met een haast onuitputtelijk genoegen het Vlaamse landschap, de wijdse Schelde, carnaval in Antwerpen en ophaalbruggen in Gent te filmen. Ongewoon voor die tijd was dat de film helemaal op locatie gedraaid werd en dat de acteurs helemaal niet zo overdreven expressief acteerden. Colpi speurde Antwerpen, Gent en het Scheldetraject af om de draad in de opnamen terug te vinden en maakte gebruik van het scenario van Grillet (dat niet helemaal door Antoine gevolgd werd). Negen weken heeft Colpi eraan gewerkt.

(Vrij naar Ph. Freriks, Volkskrant 18.1.85)

De film werd gepresenteerd met liveuitvoering van muziek van Raymond Alessadrini, door het Ensemble Alessandrini o.l.v. de componist