Lieber Karl (Dear Karl)

Ouders projecteren vaak hun onvervulde dromen in hun kind(eren). Lieber Karl, het langspeeldebuut van Maria Knilli, toont op elegische en uiterst emotioneel afstandelijke wijze wat zo'n kind daardoor overkomen kan. Karl moet dokter worden van vader en moeder, die hem in zijn studiejaren en puberteit "bekleuteren" en afschermen tegen de gevaren van de samenleving. Rond Karl groeit een verstikkende huls waar hij niet doorheen breken kan. Enkel zijn lichaam protesteert soms. In onmenselijke omstandigheden werkt hij zijn humaniora-studie af. Nadien, in zijn ver afgelegen universiteitsstad, ontdekt hij op een avond en nacht eenmalig plezier in het leven. Hoewel zijn ouders dadelijk de cocon rond zijn persoon sluiten, weet hij dat leven ook vreugde kan betekenen. Knilli maakt van Karls dorst naar vrijheid een formeel beklemmend gedicht dat blijft nazinderen. Dank zij de naïef-doorleefde vertolking van Ulrich Reinthaller verzinkt Lieber Karl nooit in een lachwekkende melo.

(R.P. in Film & Televisie, juli 85)

''Waarom Lieber Karl? Omdat ik een heel complex gevoel wilde illustreren : de wederzijdse afhankelijkheid van ouders en kinderen, een afhankelijkheid door liefde. Ik word gefascineerd door mensen, door hun innerlijk dat hun leven wezenlijk beïnvloedt. Ik heb getracht deze fundamenten aan de oppervlakte te brengen."

(Maria Knilli)

Maria Knilli (°Graz 1959) verliet haar geboorteland en ging in München studeren. Zij maakte in 1981 een kortfilm Fehlanzeige, die in 1983 bekroond werd. In 1982 studeerde zij af met de langspeler Der Selbstmörder. Zij werkte voor de televisie en maakte met Lieber Karl haar eerste bioscoopfilm.