Little Dorrit

Het Engeland van de 19e Eeuw werd door niemand beter in beeld gebracht dan door Charles Dickens. de klassieker van wie iedereen ooit wel 'es een boek gelezen heeft of een televisie-bewerking gezien. Little Dorrit is bij ons misschien minder bekend dan Oliver Twist of The Pickwick Papers, maar het is misschien Dickens’ meest openlijk stelling nemende socialeroman. Een lijvige roman, die nu tot een lijvige film - de twee delen samen duren circa 6 uur! - verwerkt werd door Christine Edzard, een vrouw die ervaring heeft in de opera en dus weet hoe je met decors, kostuums en belichting sfeer moet scheppen. Zij liet zich hiervoor bijstaan door cameraman Bruno De Keyzer - die zijn sporen al eerder verdiende bij o.m. Bertrand Tavernier en door een resem uitstekende Britse acteurs, zodat Little Dorrit in zijn geheel een bijzonder gave en gelijk getrouwe romanverfilming is geworden met een verbluffende zin voor detail en een nauwkeurigheid die we van de Britten gewend zijn.

Little Dorrit bestaat uit twee delen. Het eerste, Nobody's Fault, wordt verteld door Arthur Clennam, een gedesillusioneerde advokaat die na twintig jaar uit China naar Londen teruggekeerd is. We schrijven 1828 en het gonst op de Londense beurs van de speculatie rond de zopas uitgevonden spoorweg. Heel wat mensen leven onder de armoedegrens en de stad wordt bevolkt door een heel gamma van excentrieke figuren, zoals verpauperde speculanten, bedriegers, snobistische petit-bourgeois en dies meer. Bij het begin van het verhaal zorgt Clennam ervoor dat William Dorrit en zijn familie vrijkomen uit de gevangenis, waar ze zaten wegens schulden. Ironisch genoeg zal Clennam in diezelfde gevangenis belanden wegens desastreuze speculatie. De geschiedenis wordt dus verteld door een derde. Het accent ligt op de warme liefde tussen twee mensen die gehinderd wordt door de bekende Victoriaanse maatschappelijke taboes.

Het tweede deel wordt verteld door Amy Dorrit, het elf jaar oude meisje, dat een heel andere kijk op de personages en de gebeurtenissen heeft. Bijgevolg krijgt hetzelfde verhaal een heel andere dimensie en een heel verschillend karakter. Een proeve van vertelperspektief cinematografisch verwerkt. Little Dorrit is een must voor de liefhebbers van epische cinema en de amateurs van televisieseries als Nicholas Nickleby. (wp)