Looking for Langston

In 1983 stichtten Isaac Julien en een aantal andere personen met zwarte huidskleur in Groot-Brittannië een collectief dat ondertussen enkele bezienswaardige films geproduceerd heeft. Deze 'Looking for Langston' is ongetwijfeld de mooiste en meest interessante film tot nog toe, en hij kreeg op het voorbije Festival van Berlijn heel wat belangstelling. 'Looking for Langston' is een lyrische en poëtische exploratie van zwarte en witte homoseksuele identiteiten. Het is tevens een poëtische meditatie rond het de figuur van Langston Hughes, wiens werk en levensstijl tijdens de jaren dertig en veertig onlosmakelijk verbonden zijn aan de opleving van blues en jazz in Harlem. Hij staat zowat als archetype van de homoseksuele zwarte kunstenaar. De film werkt met teksten van Hughes én van de dichters Essex Hemphill en Bruce Nugent en refereert naar blues en jazz. Tussendoor krijgen we gedramatiseerde sequenties en archiefbeelden rond de homoseksuele beleving en de manier waarop de maatschappij daarop reageert. De film sluit aan bij de woorden van de schrijver James Baldwin, waar die zegt : "Niemand komt er licht toe zich tegen de maatschappij waar hij in moet leven te keren. Veel liever voel je je op je gemak tussen je landgenoten en niemand zit erop te wachten bespot en uitgelachen te worden. Want dat is iets wreeds en drijft je ten slotte naar zelfvernietiging."
Het SANKOFA-collectief ("Sankofa" is een spreekwoordelijke term van het Akanenvolk in Ghana) is erop gericht het verleden te documenteren om aan een betere toekomst. te werken. 'Looking for Langston' is voorlopig hun meest geslaagde werkstuk.
( wp vrij naar persdossier)