Malambo

Chris, een jonge man uit de provincie, droomt ervan ooit de beroemde Houdini te evenaren. Hij ontmoet Mischa, een gewiekst levenskunstenaar, die hem succes en roem belooft. Maar van Mischa's beloften komt niet veel in huis. Hun optredens in de straten en andere publieke plaatsen draaien uit op fiasco's.

Chris heeft een boontje voor Mischa's zuster Nada, die getrouwd is met Hans, een handelaar in tweedehandsauto's, om zo uit het gastarbeidersmilieu weg te geraken. Maar zij kan haar genegenheid voor Chris maar moeilijk verbergen en het is ook zij die Chris ertoe aanzet een echt grote stunt uit te halen: hij moet in een dwangbuis in de Donau springen ...

“Vervolg op het witte doek". De Malambo is een dans van Argentijnse gaucho's. De scène waarin Chris, Mischa en de dichter Anatol uit hun auto springen om de Malambo te dansen, werd weggelaten, maar het toverwoord is gebleven als verwijzing naar een onbereikbare droom. Malambo is een film over dromers, over mensen die graag anders zouden zijn dan zij denken te zijn. Het is een humoristische en melancholische film, van een genre dat in Oostenrijk toch wel heel zeldzaam is. Critici karakteriseren hem als een geslaagde mengeling van Italiaans neorealisme (waarbij zij Fellini's La Strada vernoemen), Wenderiaanse roadfilm, Wiener charme en typisch Joegoslavische ongezoutenheid. "Een bloem van een film, tedere poëzie, menselijk en innemend. Een geschenk. Een voltreffer. Vijf sterren."

(R. John in Kurier 24.10.84)

Milan Dor (°Wenen 1947), zoon van de auteur Milo Dor, is met Malambo weliswaar aan zijn speelfilmdebuut toe, maar hij is geen nieuweling in het vak. Hij assisteerde Petrovic bij Gruppenbild mit Dame en maakte zelf talloze kortfilms en documentaires.