Mona, l'étoile sans nom

Op het stationnetje van een Roemeense provinciestad arriveert een knappe jonge vrouw. Zij draagt een avondjurk, maar heeft geen ticket, geld of papieren bij zich. Een wiskundeleraar die daar een vriend opwachtte, ontfermt zich over haar en verschaft haar onderdak. Hij vertelt haar honderduit over zijn grote passie: de astronomie. Zij brengen de nacht samen door. De volgende ochtend komt haar man haar ophalen en blijft de leraar achter in het enge milieu van de roddelende provincie.

Een 'Brief Encounter' dus tussen twee heel verschillende mensen. Het verhaal wordt traag verteld, als was het een sprookje: aan de ene kant een weelderig geklede, mooie vrouw, mondain en verwend, op de vlucht uit de holle sleur van haar doelloos bestaan. Zij wordt aangetrokken door het vermogen van de leraar gepassioneerd te zijn. De leraar is verblind door haar. Ondanks zijn schuchterheid treedt hij haar tegemoet. Voor hem is zij immers de incarnatie van een ster die hij ontdekt heeft.

Mona, l'étoile sans nom munt vooral uit in de vertolking. Marina Vlady is hier anders dan wij haar gewoonlijk zien en Claude Rich heeft het perfecte uiterlijk voor een onopvallende leraar in de provincie.

(Vrij naar Télérama 17.9.1967)