My Very Private Eros: Love Song 1974 (Gokushiteki erosu: Renka 1974)

Deze tekst is weergegeven zoals oorspronkelijk neergeschreven in de festivalbrochure en bevat gedateerde visies op de samenleving, die mogelijk als kwetsend en problematisch ervaren kunnen worden. Als organisatie die inzet op diversiteit en tolerantie in de maatschappij staan wij niet achter de visies in onderstaande tekst. Het weergeven van de oorspronkelijke teksten kadert in de bredere archiefvisie van Film Fest Gent die de geschiedenis van het festival authentiek tracht weer te geven. Heb je een vraag of melding voor onze redactie? Mail dan naar info@filmfestival.be.

De regisseur is in Japan vooral beroemd voor zijn dokumentaires. Deze film is ook een dokumentaire, anders echter dan wat wij er gewoonlijk onder verstaan. Hara maakte van de kamera het instrument van gans zijn persoonlijke ervaring en de film tot een dokumentatie van zijn private en meest intieme gedachten en gevoelens. Twee jaar lang volgt hij een vrouw die hem verlaten heeft omdat ze vrij en onafhankelijk wil zijn. Ze trekt naar Okinawa en wordt er een op Amerikanen, bij voorkeur Zwarten, gespecializeerde hoer. Hij volgt haar omdat hij haar beloofd had de geboorte van haar kind te filmen. Zo ontstaat de dokumentaire. Het leidt tot iets ongelooflijks: de geboorte van een kind zonder de tussenkomst van iemand. Prachtig en vreselijk tegelijk. Zij zijn samen aan het sadisme getekend. Zij gelooft haar “zijn” pas te kunnen beleven, wanneer ze zich in een grenssituatie zal bevinden. Daarom gaat ze naar Okinawa en laat zich bijvoorbeeld door haar vroegere vriend filmen terwijl ze met een Zwarte in bed ligt.