Nárcisz és Psyché (Narcissus and Psyche)

De Hongaar Gabor Body is net als Zulawski en Skolimowski een filmer met een eigengemaakte wereld. Zijn Narcisz en Psyche was een van de weinige films in Cannes waar de verbeelding triomfeerde. Het scenario is gebaseerd op de verfijnde poëzie. van Sandor Weores die voor haar in 1972 gepubliceerde volume Psyche een negentiende-eeuwse dichteres verzon. Deze vrijgevochten jonge dame wordt in de film vertolkt door de Spaanse actrice Patricia Adriani. Ze trouwt met een Silezische landeigenaar maar blijft trouw aan haar onbereikbare minnaar (Udo Kier). Body weeft rond haar amoureuze avonturen, een pastiche op de romantische literatuur, en betrekt er ook een eeuw Hongaarse geschiedenis bij. Wat een aaneenschakeling van contrastrijke beeldenreeksen oplevert, gaande van Madame Bovary-achtige landelijke tableaus tot hallucinante flarden uit de industriële revolutie. In de poëtische vormgeving (met veel overdrukken prachtige lichteffecten en trucages waardoor bijvoorbeeld in een statig landschap de hemel met grote snelheid voorbij vliegt) vindt de regisseur analoge visuele procédés voor het pseudo-manuscript van Sándor Weöres, en laat hij zich kennen als een Hongaarse Syberberg. (uit Knack, 20.05.1982)

Een andere opvallende trek van het gezicht, dat de Hongaarse film naar buiten toe toont, is zijn visuele aantrekkingskracht, de fraaie artistieke vormgeving en het goede acteerwerk. Van deze kwaliteit hebben sommige cineasten hun specialiteit gemaakt. Elk jaar is er wel een film die beschouwd kan worden als het esthetisch paradepaardje en die als visuele magneet de toeschouwers hypnotiseert. Waren dat in 1978 en 1979 films van respectievelijk Jancsó en Huszárik, afgelopen jaar voltooide Gabor Body zijn monumentale, vier uur durende Narcissus en Psyche. Net als Csontváry van Huszárik valt deze film op door de compromisloze wijze, waarop artistieke ideeën in een schitterende vormgeving zijn gegoten, waarbij kosten noch moeite zijn gespaard. Body werkte vijf jaar aan de film, de opnamen alleen al duurden iets meer dan een jaar. De film is een persoonlijke adaptatie van de versbundel Psyché, die de populaire dichter Sánder Weöres tien jaar geleden schreef. Je komt door het fascinerend gebruik van kleurfilters en het verrassend manipuleren van landschappen en wolken onder de indruk van het technisch vernuft en het artistieke vakmanschap, al is Narcissus en Psyche teveel l'art pout l'art en hij inhoudelijk weinig boeien. (uit NRC Handelsblad van 27.03.1982)