Oridathu

Kerala, de staat in Zuid-India, is op dit ogenblik ongetwijfeld de 'leading state' in de Indische film. Met de films van John Abraham en Adoor Gopalakrishnan en G. Aravindan wordt een andere weg ingeslagen dan de 'traditionele' Indische film, die bij ons eigenlijk maar weinig bekend is. Alleen Mrinal Sen en Satyajit Ray halen het Westen, maar dat is niets vergeleken bij de enorme filmproduktie van dat complexe land met zijn mengelmoes van talen, godsdiensten, culturen en tradities. Aravindans films zijn in de Malayalamtaal. Zij halen steeds meer Westerse festivals en deze Oridathu kwam zelfs in competitie in Venetië 1987. Aravindan is zonder meer een van de meest begaafde en vakbekwame filmmakers van zijn land: technisch gezien zijn de films bijzonder gaaf en hij heeft een eigen filmstijl ontwikkeld die opmerkelijk anders is dan die van zijn beroemdere landgenoten.

Oridathu is een bij tijden amusante, bij tijden ontroerende film over een dorpje waar voor het eerst elektriciteit gebracht wordt. In een tamelijk geïsoleerde kleine leefgemeenschap veroorzaakt zulks uiteraard heel wat opschudding en het dagelijks leven wordt erdoor overhoop gegooid. Er zijn natuurlijk fervente tegenstanders die in de komst van elektriciteit het einde van een beschaving zien en de al even fervente voorstanders die vinden dat er nu pas enige beschaving kan komen. Hun discussies - van landelijk niveau - zijn soms komisch. Aravindan hangt aan deze 'kabels' een aandoenlijk portret van het dorp op, een dorp zoals er overal ter wereld te vinden zijn, met tragi-komische figuren, kleine intriges , vetes en zijn fraaie inwoners, zoals de dokter die er twee vrouwen op nahoudt, tot zijn officiële vrouw daar achter komt, of zoals de jongeren die hun eerste seksuele ervaringen opdoen en dan is er ook de dorpsleraar, een marxist die geregeld ellenlange speeches afsteekt. De natuur, altijd aanwezig in Aravindans films , is in deze Oridathu een stille toeschouwer. Zij wordt, uit naam van de vooruitgang, langzaam maar zeker vernietigd.

Oridathu is een mozaiek van mensen vol poëtiek en humor, vaardig op pellicule neergezet door cameraman Shaji en met enkele opmerkelijke acteursprestaties. (vrij naar Variety en Screen International).