Pascali's Island

908. Het Ottomaanse Rijk begint te wankelen. De door de Turken bezette eilanden in de Egeische Zee komen steeds meer onder de invloed van het Griekse verzet. Op het eilandje Nisi leeft al twintig jaar een klein, welgemanierd mannetje, Basil Pascali, die Engels kent en al die jaren trouw verslagen naar Constantinopel stuurt over alles wat op het eiland gebeurt en al wie er zich bevindt. Pascali is gefrustreerd, want Constantinopel reageert nooit op zijn rapporten. Toch vat hij zijn taak als patriot zeer ernstig op en ontleent hij er zijn gevoel van eigenwaarde aan. Seksueel is hij wat dubbelzinnig. Weliswaar voelt hij een onuitgesproken liefde voor de Oostenrijkse schilderes Lydia, maar de zopas op het eiland aangekomen Engelsman Bowles - een knap man die beweert archeoloog te zijn - trekt hem al even sterk aan. Pascali biedt zijn diensten als tolk aan bij Bowles en vindt meteen een middel om deze Brit in de gaten te houden. Het wordt allemaal gecompliceerder wanneer Lydia en Bowles het al vlug met elkaar vinden en Pascali van frustratie en jaloezie verbitterd raakt. Bowles blijkt evenwel geen 'zuivere' archeoloog. Hij is in feite een schattenjager. Het komt dan ook tot een tragische ontknoping. Pascali's Island werd opgenomen op Rhodos en heeft visueel alle charmes en schoonheid van het eiland weten aanwenden voor een film die ergens in de buurt ligt van White Mischief, maar inhoudelijk veel minder scherp geprofileerd is. Roger Deakins’ camera levert warme, wat exotische beelden die de kijker van de grijze Westeuropese stad al vlug in bekoring kunnen brengen. Voeg daarbij het ingetogen acteerwerk van Helen Mirren (bekend van Cal, 2010, Excalibur en The Mosquito Coast), de bekende ticjes van Ben Kingsley (Ghandi, Betrayal, Testimony) en de sympathieke blik van Charles Dance (White Mischief), en je krijgt een mooie, aangename film met een wat romantisch verhaal waarbij je anderhalf uur zachtjes in je bioskoopzetel kunt wegglijden. Van de schrijver van een film als Fatal Attraction zou je Pascali's Island niet meteen verwachten. De muziek is van de Nederlander Loek Dikker. (wp)