Piedra libre

Zoals nogal vaak voorkomt in Latijns-Amerikaanse is ook deze film verboden. Ook in Cannes was hij niet zeer welkom en de direktie zond hem door naar de "Quinzaine des Réalisateurs". Dat was in 1976. De film is ontstaan uit een Zuid-Amerikaanse legende over een jonge vrouw, die op de avond van haar huwelijk zich verstopt in een koffer - uit schrik van haar man - en erin verstikt. PIEDRA LIBRE is aldus een aanklacht tegen de moraal die de maatschappij in het gareel houdt en bepaalde zinloze tradities bestendigt. De regisseur laat zijn film zich afspelen in de "estancias" omdat - aldus de regisseur - de oude muren er geschiedenissen van haat en liefde, moord oproepen, en ook omdat dit als het ware een mikrokosmos is van de Argentijnse samenleving. Het gaat hier om een lyrische film, schitterend vertolkt door Marilina Ross die grandioos het drukkende van haar omgeving weet te vizualizeren. (vrij naar Le Quotidien de Paris)

PIEDRA LIBRE is een flamboyant melodrama waar dramatische ontknopingen vermengd zijn met sociale kritiek. De achtergrond is een maatschappij in een verre staat van verval, volledig afgesneden van de realiteit. Minder spektakulair natuurlijk dan bij Visconti of Bunuel weet de auteur hier schitterend de belangrijkste aspekten van te distileren. Onmogelijkheid tot kommunikatie, het naast elkaar leven van man en vrouw, en de jeugd, uit wanhoop en uitzichtloosheid gedreven naar een cynische revolte tegen de perversies van de orde en de macht. Dat de film in Argentinie, kwaad bloed zette is meer dan duidelijk: het door taboes overheerste regime voelde zich regelrecht aangevallen. Wat de militairen met hun welbekende kordaatheid verhinderd hebben. (vrij naar Le figaro)