Pink Flamingos

PINK FLAMINGOS is zonder meer een der beruchtste films van de laatste jaren en misschien de wansmakelijkste film ooit gemaakt. Een kolos van een travestie hangt hier samen met haar niet minder morbiede vrienden en kenissen de beest uit op alle menselijke vlakken. Zoals de pastoor op de kansel zou zeggen: zedenloos en absoluut te mijden. Zeer gevoelige en gelovige figuren raden wij dan ook aan echt thuis te blijven maar voor allen voor wie het ook wel eens een beetje minder gecivilizeerd mag, kunnen wij niets anders dan zeggen het niet allemaal te serieus op te vatten en U zult zich enorm amuzeren of geschokeerd voelen. Beide zijn zeer gezond voor de konditie. Welcome to Miss Devine.

Deze film heeft in Amerika de slogan meegekregen: een oefening in slechte smaak. De film werd opgenomen in Baltimore, één van de meest exentrieke steden van de wereld. De doffe kleuren, de indringende close-ups, zeer goede montage en geestig scenario maken van deze film een prachtig voorbeeld van de nieuwe Amerikaanse onafhankelijke produkties. Het is vooral echter de vertolking die de show steelt. Divine, ook bekend als Babs Johnson is een kolos van een travestie waar Fellini onmiddellijk jaloers zou bij worden. Ze (hij) is houd(st)er van de titel 'de vuilste persoon ter wereld’. Rivalen voor deze titel zijn Connie en Raymond Marble, die jonge meisjes kidnappen, hen zwanger maken en de kinderen verkopen aan lesbische koppels. Dit alles om de ‘heldenklub’ te financieren. Een reporter van het het filmblad Variety noemde de film een der meest verachtelijke, stomme, afstotende films ooit gemaakt terwijl de International Film Guide 75 de inhoud over gans de lijn prijst.

Dat er in de film van alles gebeurt blijkt uit het volgende: Raymond Marble is een verstokt streaker; Crackers sodomiert met kippen; Connie speelt kinderlijke slechte spelletjes, Raymond wordt gekastreerd door zijn 'babymakers' de lokale politie wordt tot stukken gehakt en lekker gekannibalizeerd met als toemaatje een walgelijke scène waarbij het lekker vers miniatuur poedeltje wordt verorberd terwijl op de soundtrack How Much Is That Doggie In The Window klinkt. Dat deze film op sommige momenten teveel wordt is zeker duidelijk de opzet ervan. Het moet niet altijd rozegeur en maneschijn zijn. Een film die modern, soms niet altijd gerechtvaardigd, oordeel over bepaalde situaties brengt, maar zeker en vast verantwoord is.